Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

Rozdanie 21 Rozd. N, po partii: NS	♠ AK73 ♥ 52 ♦ J4 ♣ AKQ52
♠ Q985 ♥ 94 ♦ K952 ♣ J73		♠ T ♥ KT87 ♦ AQ863 ♣ T84
	♠ J642 ♥ AQJ63 ♦ T7 ♣ 96

¹ bardzo dobry fit karowy i ogólnie słaba karta, blokujące 3♦ należy zatem zdecydowanie przedłożyć ponad ewentualnego 1♠

Dodatkowym bonusem będzie to, że piki uzgodnią w tym rozdaniu przeciwnicy – i zapowiedzią końcówkę kolor. Wystarczy teraz, że broniący szybko odbiorą dwa kara, a już 4♠ zostaną położone bez jednej. Wprawdzie teoretycznie rzecz biorąc, rozgrywający mógłby zrobić swoje, gdyby rozpoczął atuty waletem z ręki, byłoby to jednak posunięcie absolutnie w widne karty. W praktyce graczS albo pociągnie ♠A K z góry, albo zgra ♠A i będzie kontynuował pikiem do waleta, aby zaasekurować się przez hipotetyczną czwartą damą z wysokimi blotkami w ręce E. I już będzie obowiązkowo leżał, odda bowiem dwie wziątki atutowe.

Podobnie będzie z ewentualnym kontraktem 3BA(NS) – jeśli tylko broniący odbiorą czym prędzej pięć kar, położą go bez jednej. Bez karowego zaś rozgrywający zaimpasowałby ♥K i zrobił swoją grę z nadróbką.

Ponieważ jednak wejście 1♦ gracza E oraz uzgodnienie tego koloru przez jego partnera są posunięciami jak najbardziej oczywistymi, racjonalne jest przyjąć, iż w protokole rozdania królował będzie wpadkowy zapis w wysokości 100 punktów dla strony WE.

Jedyną dograną, którą NS zrealizowaliby tu bezwarunkowo, także po wiście i kontynuacji karowej, jest siedmioatutowa końcówka w kiery. Dużo trudniej niż wygrać, będzie ją jednak wylicytować, większość duetów tej linii nie powinna mieć bowiem problemów z uzgodnieniem rozłożonych 4–4 pików. Chyba że z jakiegoś powodu to im się nie uda, wówczas rzeczywiście mogą zapowiedzieć – a potem łatwo zrealizować – końcówkę w kiery, na siedmiu, rozłożonych 5–2, atutach…

Minimaks teoretyczny: 4♥(NS), 10 lew albo 4♠(NS), 10 lew; 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 10 (NS);

♠ – 10 (NS);

BA – 8 (NS).