Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 33 Rozd. N, po partii: -	♠ AJ6532 ♥ JT5 ♦ QJ7 ♣ 2
♠ 4 ♥ 8643 ♦ T9864 ♣ J75		♠ Q987 ♥ 72 ♦ K2 ♣ KQT43
	♠ KT ♥ AKQ9 ♦ A53 ♣ A986

¹ słabe dwa na 6⁺♠, przed partią może to być naprawdę słaba karta (taka jest przynajmniej dzisiejsza praktyka)

² pytanie o singletona

³ singiel treflowy

⁴ quasi-naturalne, aby zbadać, czy partner ma „coś” w karcie (licytacja toczy się zasadniczo na uzgodnionych pikach)

⁵ sugestia „czegoś” w karcie, szczególnie zatrzymania karowego (z kartą beznadziejną N powiedziałby 3♠, jego skok na 4♠ powinien zaś mówić o bardzo dobrych atutach)

⁶ cuebid

⁷ cuebid lub zapowiedź typu last train, ponieważ przed partią otwarcie mogło być dużo słabsze, N potwierdza, że jego karta jest tym razem całkiem przyzwoita)

⁸ blackwood, przy karcie otwierającego:

♠ A D x x x x ♥ W x x ♦ K x x ♣ x 

… a nawet bez ♥W, bardzo dobrym/dobrym kontraktem będzie wielki szlem, inna sprawa, że taka ręka, szczególnie z ♥W, byłaby bliska otwarcia 1♠

⁹ tu: jedna wartość z pięciu

¹⁰ atutowa

¹¹ brak ♠D

¹² no to tylko szlemik!

¹ multi

² pytanie o siłę i kolor, nieprzesądzające jeszcze dogranej

³ góra otwarcia, kolor jeszcze nieznany (jest też odwrotna wersja tej konwencji, tam 3♣ to dół otwarcia, niniejsza sekwencja oparta jest jednak na ustaleniach podanych przez Marka Wójcickiego w jego ostatniej książce standaryzującej Wspólny Język XXI wieku)

⁴ pytanie, przesądzenie końcówki

⁵ piki

⁶ pytanie o krótkość

⁷ krótkość treflowa

⁸ blackwood na pikach

⁹ tu: jedna wartość z pięciu

¹⁰ atutowa (jest jeszcze – patrz uwagi wyżej – niewielka szansa na wielkiego szlema)

¹¹ brak ♠D

¹² no to tylko szlemik!

Po otwarciu e-N-a słabymi 2♠ czy 2♦ multi – gdy jego partner dowie się o maksimum tej odzywki (oraz krótkości treflowej), powinien doprowadzić do szlemika. Po drodze nie zaszkodzi sprawdzić niewielkich, ale zawsze, szans wielkoszlemowych. Wiele duetów NS powinno więc w rozdaniu tym osiągnąć szlemika pikowego, kontrakt jak najbardziej prawidłowy.

Aby zrealizować 6♠, rozgrywający musi albo nie oddać lewy atutowej, albo udanie zaimpasować ♦K. Prawidłowe rozwiązanie pików to zagranie ♠K, a potem ♠10 – na impas. Przyniesie ono sukces (w postaci nieoddania lewy pikowej) przy ♠D x albo ♠D x x u W (34%) bądź singlowej ♠D w ręce dowolnego z obrońców (5,6%). Nie oddamy zatem lewy pikowej w 39,6% przypadków. W pozostałych wypadkach, ale pikach nierozłożonych 5–0 (100% - 39,6% - 4% = 56,4%), musi udać się impas ♦K (50%). Stąd łączna szansa powodzenia kontraktu 6♠ to: 39,6% + 0,5 x 56,4% = około 68%. Powyższe wyliczenia potwierdzają i uzasadniają, iż w rozdaniu tym szlemik pikowy jest kontraktem jak najbardziej poprawnym i ze wszech miar godnym polecenia wszem, wobec i każdemu z osobna…

Istotnie, trzeba będzie oddać wziątkę na damę atu, impas karowy jednak uda się, przeto szlemik pikowy zostanie pewnie zrealizowany. Możemy się zatem spodziewać, że w protokołach rozdania najczęściej obecny będzie minimaksowy zapis w wysokości 980 punktów dla NS. Te pary tej, które z jakiegoś powodu tej superprawidłowej gry premiowej nie osiągną, będą musiały zadowolić się wpisami o 500 punktów niższymi.

Minimaks teoretyczny: 6♥(NS), 12 lew albo 6♠(NS), 12 lew; 980dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 12 (NS);

♠ – 12 (NS);

BA – 10 (NS).

Analizy przygotował Wojciech Siwiec