Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ A K 9 ♥ K 7 4 3 ♦ A 10 6 2 ♣ J 10
♠ 10 8 6 4 ♥ A J 5 ♦ K Q 5 ♣ 9 8 5		♠ J 7 2 ♥ Q 10 9 2 ♦ 8 7 ♣ A K Q 4
	♠ Q 5 3 ♥ 8 6 ♦ J 9 4 3 ♣ 7 6 3 2

Na dużej większości stołów turnieju ostatecznym kontraktem w tym rozdaniu będzie właśnie skromne 1BA(N). Przeciwko tej grze E zaatakuje ♣A (♣K żądałby od partnera odblokowania się albo ilościówki, a E nie chce, by ten pozbył się ♣W z konfiguracji ♣W x – czy nawet z ♣W x x, gdy trefle w ręce przeciwników dzielą się 4–2), zaś W dołoży do niej ♣9. Demarkę, tyle że mocno też sugerującą posiadanie ♣8, z konfiguracji ♣9 x x. W powinien bowiem zadowolić się dołożeniem karty środkowej, jako że ♣9 może być kartą grającą. Inna sprawa, że już z dubletonem ♣9 x W mógłby śmiało zdemarkować ♣9, gdyż jeśli partner ma w tym kolorze ♣A K D x, to rozgrywający posiada w nim ♣W 10 x, w takich okolicznościach jedynie przy ♣A K D 8 w ręce partnera broniący będą mogli odebrać w tym kolorze cztery lewy. W związku z powyższym E będzie mógł sobie pozwolić na zagranie w drugiej lewie ♣K/D – a wówczas dołożona przez partnera ♣5 poinformuje go, iż W miał pierwotnie w treflach albo ♣9 8 5, albo dubletona ♣9 5.

Jeżeli nawet w lewie trzeciej E nie zdecyduje się, aby wyjść ♣4, to powinien zagrać w kiery, kolor ten daje bowiem broniącym największe szanse na lewy. W zabije wówczas ♥A, zgra ♣8 i będzie kontynuował ♥W. Powiedzmy, że N (prawidłowo!) lewę tę przepuści, a dopiero następną zabije ♥K i spróbuje wyrobić sobie wziątkę karową. Na jego szczęście cały mariasz karowy znajduje się u W, który nie posiada już ani kiera, ani trefla – gdy przeto rozgrywający wejdzie na stół ♠D i zagra stamtąd ♦W, jego działania zakończą się powodzeniem. Ostatecznie N skompletuje trzy piki, kiera oraz dwa kara, czyli sześć wziątek, polegnie więc tylko bez jednej. Broniący dostaną natomiast trzy trefle, dwa kiery, karo oraz jako lewę ostatnią jeszcze jednego kiera. Oczywiście W musi zabić dopiero trzecią rundę kar (bądź nie podstawić się figurą w pierwszej), aby rozgrywający nie wykorzystał czwartej lewy karowej na stole. Alternatywnie E może przejąć partnerowego ♥W damą (w drugiej rundzie koloru) i ściągnąć ♣D, szybko kładąc przeciwnika bez jednej. Kiedy zaś do rozgrywający zabije królem drugą lewę kierową (zagranego przez W ♥W), polegnie bez dwóch, odda bowiem i trzy kiery, i cztery trefle (i karo). Natomiast kiedy w trzeciej lewie E zdecyduje się na zagranie ♣4, to partner utrzyma się ♣8 i odwróci w kiery. E dostanie się wtedy do ręki na ♥D i zgra ♣D. Broniący będą mieli cztery trefle i tylko dwa kiery (gdy N nie zabije ♥K drugiej rundy tego koloru), ale w końcówce W będzie musiał dostać kładącą wziątkę na honor karowy. Zaś po zabiciu przez e-N-a drugiego kiera i w tym wariancie dojdzie oczywiście do wpadki bez dwóch.

Obrona nie jest wcale banalna, tam jednak, gdzie, do niej dojdzie, N istotnie może się pośpieszyć i zabić ♥K drugą rundę tego koloru, w protokole rozdania obok wpadkowych 50 dla WE, znajdą się też więc na pewno zarówno minimaksowe 90 dla NS (tym bardziej że wychodzą im bezproblemowo 2♦), jak i 100 po stronie przeciwnej – za wpadkę e-N-a na kontrakt 1BA bez dwóch.

Minimaks teoretyczny: 2♦(NS), 8 lew; 90 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8 (NS);

♥ – 7(WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 6 (NS,WE!).