Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ 2 ♥ AJ954 ♦ 952 ♣ Q972
♠ AJ754 ♥ K7 ♦ KJ73 ♣ AJ		♠ K3 ♥ Q32 ♦ AQT864 ♣ 53
	♠ QT986 ♥ T86 ♦ ♣ KT864

¹ bardzo prawdopodobne sześć kar

² sztuczne pytanie

³ brak trzech pików i czterech kierów, potwierdzenie sześciu kar oraz niemożliwość zalicytowania 2BA (brakuje zatrzymania treflowego)

⁴ szlemikowe uzgodnienie kar

⁵ cuebid pikowy, brak kierowego, akceptacja szlemikowych zamiarów partnera

⁶ blackwood na karach (gdy partner nie ma ♥D, oznacza to, iż kara zostały zajęte z gorszej reki, tego już się jednak teraz nie poprawi)

⁷ tu: jedna wartość z pięciu

albo:

¹ powiedzmy, że jest to dwukolorówka z pikami (inny wariant: dwukolorówka na starszych)

² do (drugiego) koloru partnera

³ blackwood na karach

⁴ tu: jedna wartość z pięciu

Sytuacja może się też rozwinąć na kilka innych sposobów, kiedy jednak E da otwarcie 1♦, a potem wskaże w tym kolorze sześciokart i zareaguje pozytywnie na szlemikową propozycję partnera, ten ostatni na pewno już doprowadzi do kontraktu 6♦. Także, a nawet może jeszcze łatwiej dojdzie doń po blokującej licytacji e-N-a, zwłaszcza że wówczas rozgrywający będzie jeszcze lepiej wiedział, gdzie co leży.

Szlemik karowy jest tu kontraktem superprawidłowym, jak najbardziej godnym polecenia. Tyle tylko, że przy milczeniu strony NS rozgrywający najprawdopodobniej poszuka swojej dwunastej wziątki, próbując wyrobić przebitkami fortę pikową (aby pozbyć się na nią z ręki trefla). Będzie to szansa w granicach 86,5%, złoży się bowiem na nią podział koloru 3–3 (36%), 4–2 (48%) oraz 5–1 z singlową damą (około 2,5%). Niestety, w tym wypadkuS ma piątą ♠D i grając w sposób opisany wyżej – jak najbardziej prawidłowy! – rozgrywający zazna goryczy porażki.

Do sukcesu prowadzi natomiast prozaiczny impas ♠D – przy milczeniu strony NS szansa nieco ponadpięćdziesięcioprocentowa (♠D u e-S-a plus singlowa ♠D u e-N-a). I tam, gdzie gracz S wejdzie do licytacji pikami albo wskaże dwukolorówkę z tym kolorem, rozgrywający na pewno fakt ten wykorzysta, zaimpasuje ♠D i szlemika zrealizuje.

Tam zaś, gdzie licytacja strony WE wygaśnie w 3/4BA, rozgrywający weźmie lew dziewięć (po treflowym, gdy nie zrobi impasu przeciwko ♠D), 10 (po treflowym, gdy zaimpasuje ♠D), 11 (bez treflowego, gdy wyrobi sobie kiera i zaimpasuje ♠D) bądź nawet 12 (z ręki W po kierowym, weźmie wówczas dwa kiery i zaimpasuje ♠D). W protokole rozdania możemy się zatem spodziewać tak wszystkich czterech wynikających z powyższego zapisów: 400 (rzadko), 430, 460 i 490 dla WE, jak i minimaksowych 920 dla tej strony. Ale też wpadkowych 50 dla NS za przegrane po superprawidłowej rozgrywce superprawidłowe szlemiki w kara. Cóż, brydż nie zawsze jest grą w pełni sprawiedliwą! Mała nadzieja dla rozgrywających szlemiki w kara po licytacji, w której przeciwnicy milczeli jak zaklęci: S może zaatakować kierem, a jego partner pobić tę lewę (blotka ze stołu) asem…

Minimaks teoretyczny: 6♥(NS) z kontrą, 8 lew albo 7♣(NS) z kontrą, 9 lew; 800 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 12 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 9 (WE);

BA – 10 (WE).