Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ Q543 ♥ 8 ♦ 8632 ♣ J864
♠ A97 ♥ AJT942 ♦ A4 ♣ Q5		♠ J82 ♥ Q6 ♦ KJT75 ♣ T97
	♠ KT6 ♥ K753 ♦ Q9 ♣ AK32

¹ naturalne, jednokolorowa ręka na kierach

albo:

¹ naturalne, jednokolorowa ręka na kolorze starszym 6⁺, podobnie jak otwarcie multi

² do koloru partnera

albo:

¹ naturalne, jednokolorowa ręka na kolorze starszym 6⁺, podobnie jak otwarcie multi

² do koloru partnera

³ N już raz spasował, partner wie więc, iż jest on słaby, teraz – w korzystnych założeniach – może więc pozwolić sobie na wznawiającą, wywoławczą kontrę

Rozdanie częściówkowe. Mimo że S da otwarcie silnym 1BA, najczęściej przy grze utrzymają się przeciwnicy, w kontrakcie 2♥, z ręki W lub E. Niektórzy gracze N wykorzystają jednak okazję, by na pozycji reopen powalczyć, a ich partnerzy zapowiedzą wówczas 2♠ – na siedmiu atutach, albo 3♣. WE znajdują się w założeniach niekorzystnych, więc już raczej wycofają się z walki, a gdyby jednak W takie 2♠ czy 3♣ skontrował, wskazując dobrą rękę, to jego partner odejdzie na 3♥, które już da się położyć.

Przeciwko kierowej grze – powiedzmy – zawodnika W – N zaatakuje w trefla. S odbierze ♣K oraz ♣A, a następnie – aby ograniczyć rozgrywającego do ośmiu wziątek – będzie musiał wyjść ♠6, aby wyrobić swojej stronie wziątki w tym kolorze (bądź też zagrać w karo – aby zerwać komunikację tym kolorem pomiędzy rękami WE). Po takiej obronie rozgrywający nie uniknie oddania wziątki na ♥K oraz dwóch pikowych, zrobi więc tylko swoje. Gdyby piki nie zostały otworzone (ani S nie zagrałby w karo, by potem – po dojściu ♥K – karem powtórzyć), rozgrywający mógłby już wyatutować, a potem zagrać kara z góry, co pozwoliłoby mu wyrzucić obie blotki pikowe z ręki i skompletować lew dziesięć.

Z kolei treflowa gra e-S-a mogłaby zostać ograniczona do ośmiu wziątek. Gdyby rozgrywający trzy razy zaatutował, wziąłby tylko pięć lew treflowych i trzy pikowe, kiedy zaś nie atutowałby, obrońcy wypromowaliby sobie karami wziątkę na ♣D w ręce W. A przedtem wzięliby dwa kara, kiera i pika. Także co najmniej bez jednej zostałby bez specjalnego trudu położony inny możliwy kontrakt strony NS – 2♠(S). Tak 3♣, jak i 2♠ nie zostałyby jednak na pewno skontrowane.

W protokole rozdania spotkamy więc przede wszystkim następujące wpisy: 110 i 50 dla WE, rzadko – 170 dla tej samej strony.

Minimaks teoretyczny: 4♣(S!) z kontrą, 8 lew; 300 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (S!);

♦ – 9 (WE);

♥ – 8 (WE);

♠ – 7 (S!);

BA – 9 (WE).