Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 20 Rozd. W, po partii: obie	♠ A43 ♥ AT973 ♦ 52 ♣ AK7
♠ KQ7 ♥ J54 ♦ KT87 ♣ Q86		♠ T9862 ♥ 8 ♦ A6 ♣ JT952
	♠ J5 ♥ KQ62 ♦ QJ943 ♣ 43

¹ marne 11 PC, nie ma mowy o otwarciu

² ręka wybitnie ukierunkowana ku grze w kolor, dlatego takie otwarcie, a nie 1BA, po odpowiedzi partnera 1♠ N da niespecjalnie odbiegający od prawdy rebid 2♣

³ oczywiście po partii nie ma mowy o wejściu dwukolorowym

⁴ inwit do końcówki z fitem kierowym (są też inne rozwiązania, nowocześniejsze, np. bergenowe 3♦, o znaczeniu: 9(10)–11 PC, fit kierowy 4⁺-kartowy bez bocznej krótkości – włączenie tej konwencji do Wspólnego Języka zaproponował Marek Wójcicki w swoim najnowszym opracowaniu systemu)

Tak czy owak, w zasadzie każdy duet NS powinien w rozdaniu tym zapowiedzieć końcówkę w kiery; na tej linii znajdują się przecież 24 miltony oraz dziewięć kart w uzgodnionym kolorze starszym. Przeciwko tej grze obrońca E zaatakuje najprawdopodobniej ♣W, a może ♠9. To również nie będzie jednak miał specjalnego znaczenia, rozgrywający jest bowiem w zasadzie skazany na oddanie dwóch kierów oraz pika. Nawet bowiem, co niezbyt prawdopodobne, gdyby broniący zaatakowali trzy razy w kara, to trzecia lewa zostałaby najprawdopodobniej przebita w ręce N asem atu, a nie ♥10/9 (co zapewniłoby bezcenną nadróbkę). Byłoby to bowiem zagranie na większa szansę: podział kierów 2–2 (40%) bądź singlowego ♥W (12%), podczas gdy przebitka ♥10/9 zatriumfowałaby przy ♥W w ręce W, i to nie czwartym (45%).

W protokole i tego rozdania standardowe 650 dla NS nie znajdzie zatem godnego siebie konkurenta.

Minimaks teoretyczny: 4♠(WE) z kontrą, 8 lew;500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 9 (NS);

♥ – 10 (NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 8 (NS).