Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 32 Rozd. W, po partii: EW	♠ Q 8 5 ♥ J 9 5 4 ♦ J 9 ♣ K 8 7 3
♠ K 10 9 7 6 4 3 ♥ A 6 3 ♦ 8 7 5 ♣		♠ J ♥ K 8 7 2 ♦ 10 6 3 ♣ Q 10 6 5 2
	♠ A 2 ♥ Q 10 ♦ A K Q 4 2 ♣ A J 9 4

Ta sekwencja powinna być dosyć standardowa; zaś przeciwko ostatecznym 3BA(S) W wyjdzie najczęściej pasywnie – w blotkę karo. Rozgrywający będzie dysponował dziewięcioma wziątkami – pomijamy na razie fakty, że w treflach jest też głęboko ukryta lewa czwarta; najprawdopodobniej zatem spróbuje sobie wyrobić 10. w kierach. Utrzyma się przeto w lewie pierwszej na stole ♦W i wyjdzie stamtąd kierem. Być może E wskoczy wówczas ♥K, by podegrać piki, wtedy pewną 10. lewą e-S-a stanie się ♠D. Zresztą zdołałby ją wyrobić sobie sam, zagrywając ♠A i pikiem. Tak chyba będzie najprościej, choć i wyrobienie kiera, nawet gdy to W weźmie pierwszą rundę tego koloru asem, jest absolutnie gwarantowane. Lew jedenaście można by tu wziąć jedynie po dalekim od racjonalności wiście pikowym – rozgrywający wyrobiłby sobie po nim dwa kiery, pięć kar, dwa piki, dwa kiery i dwa trefle na przykład; bądź wyimpasował głęboko trefle, poczynając  od zagrania ♣K ze stołu (cztery trefle, pięć kar oraz dwa piki). To jednak rozgrywka nierealna, najpopularniejszym wpisem w protokole rozdania winno więc być minimaksowe 430 dla NS.

Minimaks teoretyczny:  4BA(NS), 10 lew; 430 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 10 (S!);

♥ – 8 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 10 (NS).