Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ A Q J 10 5 3 ♥ 7 2 ♦ A J 6 ♣ K 2
♠ K 4 ♥ K 9 8 ♦ 10 9 2 ♣ J 9 8 6 4		♠ 7 ♥ Q J 10 4 ♦ 7 5 3 ♣ A Q 10 7 5
	♠ 9 8 6 2 ♥ A 6 5 3 ♦ K Q 8 4 ♣ 3

¹kontra byłaby niejednoznaczna, a tym samym niebezpieczna, partner miałby bowiem problemy z rozpoznaniem rzeczywistej konfiguracji kontrującego w kolorach młodszych (E może z powodzeniem mieć skład 1–4–5–3) [choć wkrótce szybko by się wydało]

²po pasie S może sobie pozwolić na splintera, ma dziewięć ładnych miltonów i czterokartowy fit w kolorze partnera; alternatywą są rzecz jasna konwencyjne 2BA, o znaczeniu: bilans na 3♠ z czterema pikami i bocznym singletonem

Otwierający ma ładne 15 PC, ale też spalonego ♣K, a to nie daje bilansu na prawidłowego szlemika. Ale nieprawidłowy bezproblemowo wychodzi – N wyimpasuje króla atu, na czwarte karo dziadka pozbędzie się z ręki kiera, odda przeto jedynie ♣A. Już sam fakt, że stronie NS brakuje dwóch wartości z pięciu, jest wystarczającym argumentem na rzecz konkluzji poprzestania w tym rozdaniu na końcówce. Z drugiej strony, z czysto matematycznego punktu widzenia 6♠(NS) – nawet po ataku kierowym – to kontrakt dokładnie 50-procentowy; gdy uda się impas przeciwko królowi atu (szansa 50% właśnie), co czyni go grą graniczną.

W protokole rozdania spotkamy  przede wszystkim wpisy w wysokości 680 dla NS, znajdą się w nim też jednak bez wątpienia szlemikowe 1430 dla tej strony.

Minimaks teoretyczny:7♣(WE) z kontrą, 8 lew; 1400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8(WE);

♦ – 11 (NS);

♥ – 7 (NS);

♠ – 12 (NS);

BA – 11 (N!).