Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

	♠ A 9 7 ♥ K2 ♦ J 7 5 2 ♣ Q J 5 4
♠ J 10 5 ♥ Q 10 8 6 ♦ Q 10 3 ♣ K 10 7		♠ K Q 8 4 3 ♥ 9 7 5 ♦ K 9 4 ♣ A 6
	♠ 6 2 ♥ A J 4 3 ♦ A 8 6 ♣ 9 8 3 2

albo:

¹ wznawiająca kontra wywoławcza; z ręką S w aktualnych założeniach zapowiedź dosyć ryzykowna, ale w turnieju na maksy jak najbardziej dopuszczalna

² wskazanie kolorów młodszych

Sądzę, iż na większości stołów październikowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010 w rozdaniu tym licytacja wygaśnie w kontrakcie 2♠(E). Przeciwko tej grze obrońca S zaatakuje blotką treflową, a może wyjdzie w atu. Nie będzie to zresztą miało specjalnego znaczenia, gdyż po każdej obronie rozgrywający będzie musiał oddać asa atu, dwa kiery oraz ♦A. Najczęściej broniący zmontują też przebitkę kierową (także po pierwszym wiscie w pika), E zrobi zatem dokładnie swoje. Podstawowym wpisem w turniejowy protokół tego rozdania będzie zatem 110 punktów dla strony WE.

Niejeden zawodnik S zdecyduje się jednak w momencie, gdy dobiegną doń 2♠, na wznawiającą kontrę wywoławczą. Jego partner wskaże wówczas możliwość gry w oba kolory młodsze, więc S wybierze trefle. Te 3♣(S) zakończą na ogół licytację, obie ręce WE są bowiem absolutnie zrównoważone, żaden z ich posiadaczy nie przepchnie się już zatem na 3♠ (które zresztą mogły zostać łatwo położone). Ale też żaden z tych zawodników raczej 3♣ nie skontruje. Rozgrywający będzie musiał oddać dwie wziątki atutowe, pika oraz dwa kara, polegnie zatem bez jednej, za 100. To będzie jednak opłacalna obrona wykładanych na linii przeciwnej 2♠, wartych 110 punktów. Różnica w notach turniejowych za wpisy 100 i 110 dla WE będzie też całkiem spora.

Minimaks teoretyczny: 2♥(WE), 8 lew albo 2♠(WE), 8 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (S!);

♦ – 7 (NS);

♥ – 8 (WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 7 (WE).