Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

	♠ 762 ♥ 10754 ♦ K75 ♣ 1053
♠ AKJ83 ♥ 6 ♦ 8632 ♣ Q97		♠ 1054 ♥ K832 ♦ Q10 ♣ AKJ4
	♠ Q9 ♥ AQJ9 ♦ AJ94 ♣ 862

¹ nie można dać kontry wywoławczej ze względu na tylko dubletona w jednym z kolorów starszych – pikach

² PRO

³ trzy piki, ale minimum rebidu

⁴ w kontekście całości: 10–11 PC na pięciu pikach

albo:

¹ kontra wywoławcza

² nadwyżka honorowa

Na zdecydowanej większości stołów październikowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010 ostatecznym kontraktem w tym rozdaniu staną się 2♠(W). Nawet bowiem jeżeli zawodnik S zgłosi – jak najbardziej uzasadnioną – opóźnioną kontrę wywoławczą, a jego partner zapowie jeszcze bezpieczne 2♥ (bez jednej), to WE przelicytują je dwoma pikami. Przeciwko 2♠(W) obrońca N zaatakuje w kiery, a jego partner weźmie pierwszą lewę ♥9, po czym – aby ograniczyć przeciwnika do zawsze mu należnych dziewięciu wziątek – będzie musiał odwrócić w atu (!). Rozgrywający utrzyma się wówczas w ręce i wyjdzie stamtąd w karo. N dołoży wtedy blotkę, a jego partner zabije dziadkową ♦10 waletem i powtórzy ♠D (!). Po takiej obronie gracz W będzie musiał się zadowolić dziewięcioma wziątkami: pięcioma pikowymi i czterema treflowymi. Gdyby zaś broniący spóźnili się z połączeniem pików i rozgrywający zdołałby przebić w dziadku karo, zdobyłby cenną nadróbkę. Sądzę wszakże, iż w turniejowych protokołach tego rozdania zapisy w wysokości 140 punktów dla WE będą górować nad stosiedemdziesiątkami dla tej strony.

Minimaks teoretyczny: 3♠(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 7 (WE);

♥ – 7 (NS);

♠ – 9 (WE);

BA – 6 (E!).