Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

Rozdanie 12 Rozd. W, po partii: NS	♠ A84 ♥ T9873 ♦ J2 ♣ AQ5
♠ Q73 ♥ K ♦ T98653 ♣ KT8		♠ 96 ♥ AQJ2 ♦ AQ7 ♣ 9764
	♠ KJT52 ♥ 654 ♦ K4 ♣ J32

¹ raczej pas – tylko 11 PC i marne kiery

² karta zbyt dobra na proste podniesienie do 2♠

albo:

¹ mimo wszystko

² karta zbyt słaba na odpowiedź 1♠, a podniesienie do 2♥ dopiero w następnym okrążeniu

Teoretycznie bardziej korzystna dla strony NS jest sekwencja druga: na 2♥ trzeba już bowiem będzie leżeć bez jednej (najczęściej po naturalnym ataku w trefle), i to pod warunkiem wyłapania ♠D, 3♦ przeciwników da się już natomiast położyć. W praktyce przeciwko tej ostatniej grze N może jednak z powodzeniem wyjść bezpiecznie w kiery, a wówczas rozgrywający weźmie pierwszą lewę ♥K w ręce, wejdzie na stół ♦A i na trzy kiery pozbędzie się z ręki trzech trefli albo trzech pików – zamiast leżeć bez jednej, zrobi zatem nadróbkę. Oczywiście po uzgodnieniu przez stronę NS pików N powinien zaatakować w ten kolor i to – teoretycznie rzecz biorąc – blotką, a nie asem. Wtedy jednak po wzięciu pierwszej lewy ♠K S będzie musiał odwrócić w trefla (a nie ♠W!), aby obrońcy czym prędzej odebrali cztery należne im wziątki w kolorach czarnych. Jak zatem widać, także atak ♠A i pikiem pozwoli na osiągnięcie tego celu, a może wręcz ułatwi partnerowi zadanie.

Strona WE mogłaby też zrealizować kontrakt 2♠, a także 2BA, pod warunkiem rzecz jasna skutecznego wyłapania ♠D.

W protokole rozdania spotkamy więc niewysokie wpisy po obu stronach, tj. 50 i 110 dla NS oraz 100 oraz 130 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 3♦(WE) z kontrą, 8 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 7(NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 8(NS).