Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

Rozdanie 21 Rozd. N, po partii: NS	♠ 942 ♥ A62 ♦ 8754 ♣ AK7
♠ QJ ♥ Q98 ♦ AQ6 ♣ QT863		♠ T7653 ♥ JT3 ♦ 92 ♣ 542
	♠ AK8 ♥ K754 ♦ KJT3 ♣ J9

¹dwa asy i król, teraz już nikt z takimi kartami nie pasuje, nawet z układem 4333

Zresztą nawet gdyby N spasował,S otworzy na trzeciej ręce 1BA, które zostanie podniesione do 3BA.

W tym drugim przypadku kontrakt firmowy zostanie jednak ustawiony z dobrej ręki S, i to zarówno pod względem teoretycznym (należy unikać zajmowania bez atu od pustych wysokich figur, szczególnie asów i asów z królami), jak i teoretycznych. Przeciwko 3BA(S) W wyjdzie bowiem blotką treflową, którą rozgrywający siłą rzeczy przepuści do ręki i nie będzie już miał żadnych problemów z rozgrywką. Nawet jeżeli W zastosuje taką czy inną sztuczkę w karach, tzn. przepuści w pierwszej lewie impas ♦W czy też zabije go ♦A, S weźmie trzy trefle i po dwie lewy w każdym z pozostałych kolorów, podczas gdy broniący W dostanie jedynie dwa kara i dwie forty treflowe.

Tymczasem przeciwko 3BA (N) E wprawdzie na pewno nie zawistuje w trefla, co zapewniłoby położenie gry, ale wyjdzie w pika. Powiedzmy, że rozgrywający pierwszą lewę przepuści, a kontynuację pikową weźmie asem na stole, przejdzie do ręki ♥A i zagra stamtąd blotkę karo do waleta (w turnieju na maksy rozpoczęcie tego koloru figurą ze stołu często spowodowałoby stratę ważnej lewy). Jeśli W bezrefleksyjnie zabije ♦W damą, to nie będzie mógł bezkarnie kontynuować blotką treflową, jako że w zaistniałych okolicznościach rozgrywający musiałby przepuścić ją do waleta w dziadku (musi bowiem stracić jeszcze dwa tempa: w karach i w kierach). Pozostanie mu więc wyjść ♥D, którą przeciwnik będzie mógł bezpiecznie przepuścić. Potem zaś N wyrobi sobie do końca kara i już będzie miał swoje: dwa piki, trzy kiery, dwa kara i dwa trefle.

Skuteczniejsze może się okazać zabicie ♦W asem i wyjście w trefla, ale i wówczas rozgrywający w zasadzie będzie mógł sobie pozwolić na dołożenie z ręki blotki. Będzie bowiem liczył na trzy wziątki karowe, co da mu już swoje. Z drugiej strony, może jednak zabić trefla asem i zagrać w kiery, aby w przypadku podziału tego koloru 3 –3 wyrobić sobie w nim fortę i wziąć nadróbkę (dwa piki, trzy kiery, trzy kara i dwa trefle).

Optymalnym manewrem obrońcy W będzie jednak przepuszczenie ♦W (!!). Przeciwnik utrzyma się wtedy na stole i po prostu będzie musiał przejść do ręki ♣A, by ponowić stamtąd karem. Udany impas ♦D (i podział tego koloru 3–3) daje mu bowiem dziewięć lew: dwa piki, dwa kiery, trzy kara i dwa trefle. Kontynuować z dziadka karami nie będzie mógł, przede wszystkim w obawie przed ♦A D u E, także zagranie stamtąd w tym momencie kiera nie będzie racjonalne, przecież E może dojść tym kolorem do ręki i ponowić pikiem, a potem dostać się do ręki ♦A i ściągnąć dwie pikowe forty. W związku z tym po utrzymaniu się ♦W rozgrywający bez wątpienia wróci do ręki ♣A (na wszelki wypadek na zagraną ze stołu ♣9 W starannie położy ♣10) i powtórzy stamtąd karem – do dziesiątki. Teraz jednak W pobije ją ♦D i zgra ♣D, więc gdy potem dojdzie na ♦A, ściągnie aż trzy forty treflowe. W ten sposób dojdzie do wpadki bez dwóch, za 200, na wykładaną już grę.

Mimo jednak drzemiącego w tym rozdaniu tak ogromnego potencjału najczęstszym wpisem w jego protokole będzie bez wątpienia minimaksowe 600 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 3BA(S!), 9 lew; 600 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 10 (NS);

♥ – 9 (S!);

♠ – 7 (NS);

BA – 9 (S!).