Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 26 Rozd. E, po partii: obie	♠ AQT84 ♥ KQ7 ♦ 6 ♣ KJ85
♠ 53 ♥ J43 ♦ AJT742 ♣ 92		♠ K97 ♥ A9865 ♦ 83 ♣ Q73
	♠ J62 ♥ T2 ♦ KQ95 ♣ AT64

¹ drury

² nie ma na co czekać!

Końcówka w piki będzie tu grą standardową, osiąganą na ogromnej większości stołów grudniowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2014. Przeciwko niej gracz E zaatakuje najprawdopodobniej w karo, a jego partner zabije dziadkowego ♦K asem i najprawdopodobniej powtórzy ♦10, do hipotetycznej przebitki. Okaże się jednak, że to rozgrywający miał w tym kolorze singletona, wyrzuci on więc z ręki kiera i zagra ♠W na impas (przy długich karach W nie ma raczej singlowego ♠K). E zabije go ♠K i najprawdopodobniej powtórzy pikiem. Po wyatutowaniu pozostanie problem trafienia ♣D. Oczywiście N powinien najpierw zagrać w kiery, ale z wyliczenia miltonów nie wyniknie żadna pewna przesłanka: u E ujawni się siedem, a u W pięć miltonów, ♣D będzie się zatem mogła znajdować w każdej z tych rąk. Pozostanie jednak jeszcze rozliczenie ilościowe – otóż będzie wiadomo, że w ręce W znajdowało się osiem kar (pierwsze dwie lewy pozwolą na prawie pewne rozliczenie tego koloru) i pików, zaś w ręce jego partnera – tylko pięć kart w tych kolorach. Po uwzględnieniu faktu, że obaj przeciwnicy dopłacili po dwa kiery, w ręce E zostanie sześć pustych klatek, a u W – jedynie trzy. Kluczowej damy należało będzie zatem poszukać w hipotetycznie dłuższym fragmencie trefli w ręce E, a to będzie równoznaczne z zrealizowaniem zapowiedzianej końcówki.

Alternatywna rozgrywka to pozbycie się z ręki na ♦D trefla i przebicie na stole trzeciej rundy kierów. Jest ona jednak trochę mniej bezpieczna, grozi bowiem wówczas nadbitka, gdyby W – przy ujawnionych już sześciu karach – miał tylko dwa kiery. Z drugiej strony, z sześcioma kartami w tym ostatnim kolorze E zacząłby od słabych 2♥ albo 2♦ multi, chyba że byłby na takie działanie za słaby.

W rzeczywistości w rozdaniu tym będzie chodziło wyłącznie o wyłapanie ♣D, z czym żaden godny tego miana rozgrywający nie powinien mieć, jak uzasadniłem to wyżej, żadnych problemów. Protokół rozdania powinny więc wypełnić bez reszty minimaksowe wpisy w wysokości 620 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 4♠(NS), 10 lew; 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 10 (NS);

BA – 9 (S!).