Rozdanie 27.

Rozdanie 27 Rozd. S, po partii: -	♠ J ♥ K 10 8 2 ♦ K Q 7 3 ♣ A 10 8 3
♠ A K 10 9 8 7 4 ♥ J 6 ♦ 6 4 ♣ 6 2		♠ Q 5 ♥ A Q ♦ A J 10 9 8 ♣ Q J 9 5
	♠ 6 3 2 ♥ 9 7 5 4 3 ♦ 5 2 ♣ K 7 4

Tutaj po pasie S karta W to dobry materiał do weryfikacji stylu blokowania. W myśl prawa 2 i 3 to czyste otwarcie 3♠ – 6 lew wygrywających. Także przy luźniejszym, ale klasycznym stylu – dobry siedmiokart, nic z boku. Tam, gdzie W otworzy 3♠, część graczy N da kontrę, część spasuje. E dołoży końcówkę (po kontrze można spróbować dać rekontrę, ale czy AD sec w kierach i to, co mamy w młodszych, to wartości, z którymi po 3♠ partnera chcemy przeciwników karcić na 4♥? To, co mamy, raczej w świetle otwarcia 3♠ z koloru 7-kartowego skłania do gry własnej (tutaj na 4♥ po dobrym wiście bierze się 500 dzięki temu, że partner ma waleta pik i dubla karo). 4♠ zakończy licytację.

N najprawdopodobniej wyjdzie w króla karo, po czym rozgrywka jest bezproblemowa.

Co mają zrobić ci gracze W, którzy grają „nowoczesnymi” blokami destrukcyjnymi i karta jest za silna na przedpartyjne otwarcie 3♠? Są dwa wyjścia – albo otworzyć 4♠ (uważam, że z takim 7222 to byłaby przesada), albo 2♠ multi i po odpowiedzi 2♥ lub 2♠ zalicytować 3♠, pokazując solidne, „przedwojenne” otwarcie 3♠. 

W tym rozdaniu po otwarciu 2♦ multi, karta E pewnie kwalifikuje się do inwitu do końcówki – przy dzisiejszych ustaleniach 3♣ jest inwitem „transferowym” – otwierający może wskazać kolor transferem na wysokości trzech, a potem z górą dołożyć końcówkę, albo od razu dać transfer na wysokości czterech.

W tym rozdaniu, po otwarciu 2♦ przez W, N ma niemal modelową (gdyby jeszcze walet nie był w pikach, a np. w kierach…) kartę na kontrę (w polskim standardzie, po multi – wywoławczą „do pików”). Teraz 3♣ dalej może być transferowym inwitem, z treflami można zacząć od rekontry („licytuj swój kolor”, u niektórych „zalicytuje 2♥ i pasuj na wszystko, co ja potem zalicytuję”) bądź od 2 w starszy (jeżeli jest to licytacja do koloru partnera).