Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ AKT ♥ Q762 ♦ 986 ♣ 962
♠ J6 ♥ AKT4 ♦ Q72 ♣ AJ87		♠ Q87543 ♥ J83 ♦ 53 ♣ K5
	♠ 92 ♥ 95 ♦ AKJT4 ♣ QT43

Nasz System:

¹ naturalne słabe dwa

² pytanie o singletona, jest to też jedyna droga do zachęcenia partnera do zagrania końcówki

³ brak singletona oraz wyraźnych nadwyżek; z wyjątkowo dobrą kartą E mógłby skoczyć na 4♠, nawet przy braku singletona

Wspólny Język:

¹ multi

² pytanie

³ piki, minimum otwarcia

Otwarcie pod każdym względem paskudne, najbardziej ze względu na brak środków pikowych, czyli słabej jakości podstawowego longera ręki E. Zdaję sobie sprawę, że w turnieju na maksy i w korzystnych założeniach wielu posiadaczy karty E otworzy jednak licytację. Partnerzy zrobią wówczas krok ku dogranej, ale tylko jeden, kiedy więc otwierający z oczywistych przyczyn zareaguje nań negatywnie, licytacja wygaśnie w 3♠. Przeciwko 3♠(E) obrońca S zaatakuje ♦A, a w drugiej lewie wyjdzie w kiera. Jeśli rozgrywający zabije w dziadku ♥A, przejdzie do ręki ♣K i powtórzy stamtąd karem, to na wyrobioną ♦D wyrzuci wprawdzie z ręki kiera, ale mimo to będzie już leżał. Kiedy bowiem zagra potem w atu – nawet blotką z dziadka, to N wskoczy ♠K i zagra trzeci raz w kiery. W ten sposób broniący wypromują sobie trzecią wziątkę atutową, albo bowiem S przebije kiera ♠9, albo – kiedy rozgrywający zrobi w ręce przebitkę ♠D – N weźmie lewę na swoją ♠10. W każdym z tych wypadków kontrakt 3♥(E) zostanie położony bez jednej.

Po optymalnej obronie – gdy S zagra w drugiej lewie w kiera, a potem, po dojściu ♦K, kierem powtórzy, rozgrywający zrealizuje swój kontrakt, kiedy zaimpasuje ♣D i na ♣A pozbędzie się z ręki kiera (albo kara). Może też po zabiciu drugiej lewy ♥A w dziadku zagrać w pika, a jeszcze lepiej – przejść do ręki ♣K i wyjść stamtąd w pika – do dziadkowego waleta. N pobije wówczas ♠W asem i najprawdopodobniej zagra w karo (jego ewentualne inne wyjścia będą dużo bardziej korzystne dla rozgrywającego) – do króla w ręce swojego partnera. Ten powtórzy wówczas kierem, którego E zabije królem na stole, na dobrą ♦D pozbędzie się z ręki kiera i powtórzy ze stołu pikiem. N wskoczy ♠A i zagra ♥D – rozgrywający przebiją ją jednak w ręce blotką atu, a S nie będzie już miał czym nadbić.

W przypadku kontraktu 3♠(W) rozgrywającemu będzie dużo łatwiej, np. pierwszy wist blotką kierową, wcale niewykluczony, da mu nawet nadróbkę. A kiedy N wyjdzie w karo, jego partner zabije królem i odwróci w kiery – gra potoczy się według jednego z opisanych już wyżej wariantów (w przypadku, gdy rozgrywającym był E).

Jak widać, wprawdzie jest tu dużo więcej dróg do zwycięstwa niż do porażki rozgrywającego, przedstawiona jako pierwsza linia przegrywająca wydaje się jednak, niestety, dosyć naturalna. Tym bardziej że rozgrywający nie zna rzeczywistej konfiguracji atutów, bardzo dlań przychylnej, może się zatem spodziewać konieczności oddania trzech wziątek pikowych. A wtedy może też sądzić, iż ewentualna przebitka (nadbitka) trzeciej rundy kierów nastąpi raczej od dłuższego fragmentu atutów, tj. od naturalnej wziątki pikowej. Oczywiście takie założenie będzie równoznaczne z pogodzeniem się przez rozgrywającego z wpadką bez jednej, ale też tylko bez jednej, co w turnieju na maksy może mieć swoje znaczenie. W związku z tym niektóre kontrakty 3♠(WE) zostaną na pewno przegrane. W protokole rozdania powinny się zatem znaleźć zarówno zapisy 140 dla WE, jak i – raczej w mniejszej liczbie – 50 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 3♠(WE), 9 lew; 140dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 7 (NS);

♥ – 8 (WE);

♠ – 9(WE);

BA – 7 (WE).