Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 11 Rozd. S, po partii: -	♠ A84 ♥ KJ8 ♦ T52 ♣ AT65
♠ Q5 ♥ 754 ♦ 743 ♣ QJ842		♠ ♥ AQT962 ♦ AKJ8 ♣ K97
	♠ KJT97632 ♥ 3 ♦ Q96 ♣ 3

¹ przed partią z ośmioma pikami nie można otworzyć inaczej

² takżeE – z silną kartą, dużym układem i solidnymi kierami – musi wkroczyć na wały

I tak, 4♠ e-S-a zostałyby łatwo zrealizowane, rozgrywający ma bowiem do oddania tylko kiera oraz dwa kara. Na dużej większości stołów E nie da się jednak wyblokować – zapowie 5♥ i będzie je rozgrywał, z kontrą e-N-a oczywiście.

Aby wyegzekwować maksymalną wpadkę, S musi zawistować w singla treflowego. Jego partner zabije wówczas pierwszą lewę ♣A i pośle do przebitki trefla. Po jej dokonaniu S zagra w pika, którego rozgrywający przebije w ręce. Następnie zaś najprawdopodobniej ściągnie ♥A, przejdzie do stołu ♣D (w drugiej lewie wstawi bowiem z ręki ♣K), na ♣W wyrzuci z ręki karo i będzie kontynuował fortą treflową. Oczywiście, obrońca N musi przebić ją ♥W, przeciwnik nadbije wprawdzie w ręce, ale i tak odda jeszcze dwie lewy – na ♥K oraz ♦D. Są też inne warianty rozwoju wydarzeń, np. po przebiciu w ręce pika gracz E może wejść do stołu ♣D, na ♣W zrzucić z ręki karo, a następnie zaimpasować kiery damą i ściągnąć ♥A. Postępowanie to mniej poprawne od przedstawionego jako pierwsze, ale i ono doprowadzi do wpadki bez dwóch.

Odzwierciedlający ją minimaksowy zapis 300 dla NS będzie też najpopularniejszym wpisem w turniejowy protokół tego rozdania.

Minimaks teoretyczny: 5♣(WE) z kontrą, 9 lew albo 5♥(WE) z kontrą, 9 lew; 300 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 9 (WE);

♠ – 10 (NS);

BA – 9 (NS).