Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ J5 ♥ T97643 ♦ 96 ♣ A96
♠ 7 ♥ AQ85 ♦ AT73 ♣ KQ84		♠ AKQT96432 ♥ J ♦ J ♣ T3
	♠ 8 ♥ K2 ♦ KQ8542 ♣ J752

¹ standardowe forsujące zniesienie – forsing do końcówki na bardzo dobrych pikach

² przede wszystkim: brak fitu pikowego

³ jeszcze więcej pików

⁴ cuebid, ręka bez wątpienia tego warta

⁵ blackwood na pikach

⁶ dwie wartości z pięciu, brak ♠D

⁷ oczywiście nie ma mowy o zapowiedzeniu 6BA, zwłaszcza z ręki E, zresztą i 6BA(W) wymagałoby udanego impasu przeciwko ♥K

albo:

¹ w brydżu nowoczesnym trzeba zacząć od 1♠

² naturalne, nie można dać rebidu 1BA, gdyż karta jest na takie działanie za silna (ładne 15 PC)

³ czwarty kolor

⁴ cztery kiery, zatem modelowo układ 1–4–4–4

⁵ mimo to gramy w piki, czyli mniej więcej ekwiwalent forsującego zniesienia w sekwencji poprzedniej

⁶ cuebid, ręka warta tej zapowiedzi ponad wszelką wątpliwość

⁷ blackwood

⁸ dwie wartości z pięciu bez ♠D

⁹ także nie można powiedzieć 6BA, z przyczyn już wyżej wyłuszczonych

Tego szlemika powinien zapowiedzieć w zasadzie każdy duet WE. Po zdecydowanym wskazaniu koloru atutowego – w ten czy inny systemowy sposób – gracz E uzyska od swojego partnera zachęcający cuebid 4♣, po którym zapyta się o wartości i po wskazaniu przez swojego partnera vis-à-vis dwóch zapowie szlemika w piki. W bez atu w zasadzie zagrać go nie można, chyba że podejmie się związane z tym wysokie ryzyko. W tym wypadku okaże się ono jednak w pełni opłacalne, ♥K siedzi bowiem w impasie.

Zdecydowanym hegemonem protokołu tego rozdania będzie zapis 1430 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 6BA(WE), 12 lew; 1440 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 7(WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 12 (WE);

BA – 12 (WE).