Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 20 Rozd. W, po partii: obie	♠ T97 ♥ T ♦ 98 ♣ AJT7643
♠ AQ862 ♥ KQ ♦ AKT3 ♣ Q8		♠ 543 ♥ 732 ♦ Q765 ♣ K52
	♠ KJ ♥ AJ98654 ♦ J42 ♣ 9

Nasz System:

¹ karta porównywalna z tą, którą graczE miał w rozdaniu 13

² partner nie spasował na kontrę, nie zalicytował też 3♦ ani 3♥, w zasadzie musi więc mieć pełny fit pikowy (trzy karty)

Raz jeszcze skok e-N-a na 3♣ mocno utrudnił licytację silnej parze WE, jego skutkiem bowiem po pierwsze – gracz W musiał na dobrą sprawę przesądzić końcówkę, choć wcale nie miał w ręce forsingu do dogranej, po drugie zaś – nie było możliwości zbadania, czy może lepsza byłaby inna dograna niż pikowa. Gdyby zaś E zdecydował się odpasować kontrę partnera (za: trzeci ♣K i równy układ, przeciw: pełny fit pikowy), to wpadka wyniosłaby tylko bez jednej, za 200 punktów. Nieco lepiej będzie w sekwencji według Wspólnego Języka:

Wspólny Język:

¹ karta porównywalna z tą, którą graczE miał w rozdaniu 13

² silny trefl na pikach

³ teraz gracz E może zamiast podniesienia do 4♠ zgłosić 3BA, mimo trzykartowego fitu pikowego ma bowiem równiutki układ 4333, niedający lewy przebitkowej

Ponadto skok e-N-a na 3♣ znamionuje niezrównoważone układy, dużo bardziej niż zazwyczaj możliwe są zatem przebitki ze strony przeciwników. Może zatem i w sekwencji według Naszego Systemu warto zastanowić się nad zgłoszeniem 3BA zamiast podniesieniem do 4♠? Tyle tylko, że wówczas otwierający może być nieco słabszy (szczególnie gdy jest krótki w treflach), a wówczas na 3BA nie będzie po prostu materiału.

W bez atu gra się w tym rozdaniu znakomicie, przede wszystkim dlatego, iż ręce NS są rozcięte. Jeśli przeciwko 3BA(E) S wyjdzie w kiera (różnego od asa), to rozgrywający po utrzymaniu się na stole zgra ♦A K, ♦10 przejmie w ręce damą, po czym zaimpasuje piki damą. A następnie ściągnie ♠A i odejdzie pikiem – z nadzieją, iż do ręki dostanie się wówczas nieposiadający już kierów obrońca N. Ten zaś będzie następnie musiał zagrać w trefle, zatem nie tylko wyrobi przeciwnikowi dwie wziątki w tym kolorze, ale i dopuści go ♣D na stół, do dwóch lew pikowych. Jedenaście wziątek!

Po ataku treflowym broniący będą już mogli wziąć trzy lewy: ♣A, ♥A oraz pikową, rozgrywający zrobi wówczas tylko jedną nadróbkę. Oczywiście kontrakt firmowy jest tu grą dosyć szczęśliwą, po skaczącym wejściu e-N-a 3♣ oraz kierowym wiście jego partnera rzeczywistych rozkładów można się już jednak jak najbardziej spodziewać.

Tymczasem końcówka pikowa jest tu kontraktem beznadziejnym, N wyjdzie przeciwko niej w kiera (bądź zaatakuje ♣A i treflem), a jego partner zabije pierwszą lewę ♥A i albo odwróci singlem treflowym, albo od razu pośle kiera do przebitki. W pierwszym wypadku N zabije ♣A, powtórzy treflem do przebitki, a w następnej lewie przebije kiera. A potem wyjdzie jeszcze raz w trefle i jego partner przebije tę lewę singlowym już królem atu. Rozgrywający nadbije asem w ręce, ale to wypromuje obecną w ręce N ♠10 na pewną wziątkę – drugą lewę wpadkową.

I takie właśnie wpadkowe zapisy; 200 czy choćby 100 dla NS będą zdecydowanie dominować w turniejowych protokołach tego rozdania. Od czasu do czasu pojawią się w nich też jednak i okazałe wpisy 630 czy 660 dla WE – za zrealizowane przez tę stronę z jedną bądź nawet dwiema nadróbkami kontrakty 3BA.

Minimaks teoretyczny: 4BA(WE), 10 lew;630 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 8 (WE);

♥ – 7 (NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 10 (WE).