Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ AQJ754 ♥ QT32 ♦ ♣ KT8
♠ K632 ♥ J4 ♦ AJT ♣ QJ53		♠ 8 ♥ AK85 ♦ KQ2 ♣ A9762
	♠ T9 ♥ 976 ♦ 9876543 ♣ 4

¹ kontra sputnik, przynajmniej w pierwszym czytaniu

² przypominam: ten rebid nie zapewnia stopera w pikach!

³ kolor przeciwnika, w pierwszym czytaniu wywiad bezatutowy

⁴ piki trzymane!

albo:

¹ kontra sputnik, przynajmniej w pierwszym czytaniu

² przypominam: ten rebid nie zapewnia stopera w pikach!

³ kolor przeciwnika, w pierwszym czytaniu wywiad bezatutowy

⁴ piki trzymane!

⁵ naturalne, 5⁺♣ (i cztery kiery), forsing, rzecz jasna, E boi się o piki i w kontekście tego faktu szuka innej gry niż bezatutowa

⁶ piki trzymane tylko raz

⁷ w pikach singiel, szanse szlemikowe

⁸ nic z tych rzeczy!

Odpowiadający powinien pokazać też trefle oraz wyrazić swój niepokój o piki, nawet po tym, jak partner wskazał zatrzymanie w tym kolorze. Jeśli W właściwie go zrozumie, to nie powie już 3BA, tylko zgłosi 3♠ (trzymam piki tylko raz!) albo nawet 4♣ (w kontekście tego, że boisz się, partnerze, o piki, nie mogę powiedzieć 3BA, wszystko, co mogłem zrobić, to zgłosić 2BA w poprzednim okrążeniu). Odpowiadający zrobi wówczas jeszcze próbę szlemikową, wskazując singla pikowego, ale licytacja wygaśnie na szczeblu treflowej końcówki. Rozgrywka będzie absolutnie bezproblemowa – odda się tylko pika i lewę atutową.

Proszę zwrócić uwagę, że całkiem jeszcze możliwa karta W…

♠ D x x x ♥ x x ♦ A W x ♣ K D X X

… lub bardzo do niej podobna, także z ♠D W x x, dałaby znakomitego szlemika w trefle.

Tam jednak, gdzie gracz E podejdzie do problemu mechanicznie: jak partner trzyma piki, gramy 3BA, dojdzie do tego ostatniego kontraktu. W tych wypadkach trefle nie będą na ogół w ogóle licytowane, szczególnie w znaczeniu naturalnym.

Powiedzmy, że przeciwko 3BA(W) obrońca N zaatakuje ♠D (po wiście w inny kolor rozgrywający nie miałby bowiem żadnych problemów). Rozgrywający będzie wówczas musiał przepuścić pierwszą lewę. N będzie kontynuował ♠A i ♠W. Najlepiej byłoby także ostatnią z tych lew przepuścić, a dopiero następnego pika wziąć królem w ręce. Ze stołu zaś pozbyć się dwóch kar i trefla (!). Następnie trzeba by wyjść z ręki blotką kier – do ósemki na stole, by w ten sposób dokonać redukcji lewy (gdy N podstawiłby się ♥10, rozgrywający wróciłby do ręki karem i ponowił stamtąd kierem – do ósemki w dziadku). W końcówce broniący N znalazłby się w prostym kierowo-treflowym przymusie, dzięki któremu gracz W zdobyłby swoją dziewiątą wziątkę. Oczywiście, nikt tak raczej nie zagra, musiałby bowiem zrzucać ze stołu trefle (co najmniej jednego), a zatem i zrezygnować z ewentualnej nadróbki (nadróbek). Najprawdopodobniej rozgrywający weźmie więc ♠K trzecią lewę (ze stołu zrzuci dwa kara) i wyjdzie z ręki ♣D na impas. Manewr ten powiedzie się, ale wygranie kontraktu nie będzie już możliwe. Obrońca N położy rzecz jasna na ♣D króla (koniecznie!), zaś W zabije asem na stole, wróci do ręki ♣W i zagra stamtąd blotkę kierową do ósemki na stole. BroniącyS weźmie tę lewę ♥9, po czym będzie musiał koniecznie powtórzyć kierem (!). Rozgrywający zabije na stole ♥A, zgra też ♥K, pozbywając się z ręki trefla, po czym ściągnie trzy wziątki karowe. Nic z tego, kierowy odwrót e-S-a zerwał ostatnią linię komunikacyjną do stołu, nie będzie więc już można wyegzekwować zwycięskiego przymusu, nastąpi zatem wpadka bez jednej. Bolesna nie tylko dlatego, że kontrakt można było zrealizować (choć nie było to łatwe!), ale też ze wspomnianego już wyżej powodu, iż alternatywne 5♣ byłoby grą absolutnie wykładaną. A szansa umożliwiająca zrealizowanie 3BA (♣K x pod impasem) pozwalała wygrać w trefle szlemika!

W protokołach rozdania spotkamy więc zapisy 600 dla WE [przede wszystkim za zrealizowane 5♣(WE)] oraz 100 dla NS [za przegrane bez jednej 3BA(WE)].

Minimaks teoretyczny: 3BA(WE), 9 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 9(WE).