Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ T82 ♥ A ♦ KJ95 ♣ AKQJ6
♠ J974 ♥ 972 ♦ AQ32 ♣ T7		♠ K53 ♥ QJT643 ♦ 86 ♣ 95
	♠ AQ6 ♥ K85 ♦ T74 ♣ 8432

¹ kontra wywoławcza, nie wskazuje jednak bynajmniej silnego trefla (we Wspólnym Języku), ani nawet – według nowoczesnych trendów – nadwyżki (przynajmniej w Naszym Systemie), a jedynie (co najmniej) nadwyżkę układową z krótkimi kierami, np. w składzie 4–1–3–5 (we Wspólnym Języku powyżej limitu otwarcia 2♣) czy 3–1–4–5 (we Wspólnym Języku także w sile 15⁺ PC)

² przy założeniu, iż jest to zapowiedź naturalna, co z teoretycznego punktu widzenia nie jest właściwym rozwiązaniem (tak czy owak, S jest za słaby na naturalne 3BA, partner może być przecież zupełnie beznadwyżkowy)

³ naturalne, silna karta (we Wspólnym Języku w zasadzie silny trefl), ale nieforsujące

⁴ z 9 PC i zatrzymaniem w kierach zapowiedź oczywista

W tej sekwencji, licytując Naszym Systemem, N mógłby też po 2BA partnera powiedzieć 3♦, wskazując rewersową kartę w składzie 5⁺♣–4♦, nie chce jednak prowokować gry w kolor, jako że partner zapowiedział naturalne 2BA, a on ma w kierach singlowego asa, najczęściej optymalną końcówką będą zatem 3BA. Dlaczego jednak przedstawiona wyżej sekwencja jest z teoretycznego punktu widzenia daleka od optymalnej? Otóż otwierający znajduje się tu na pozycji reopen, może zatem – według nowoczesnych tendencji licytacyjnych – ożywić licytację już tylko z dobrym układem, przedział jego siły jest przeto ogromny (szczególnie we Wspólnym Języku). Aby zatem po naturalnych 2BA odpowiadającego przynajmniej jako tako zbilansować rozdanie, zapowiedź 3♣ otwierającego musi być poważnie nadwyżkowa (we Wspólnym Języku co najmniej pogranicze silnego trefla), w związku z czymz rękami słabymi i średnimi (z którymi ożywienie licytacji kontrą było jak najbardziej wskazane, choćby dlatego, iż partner może mieć trappingpasa) gracz N będzie musiał na takie 2BA pasować. A często wcale nie okażą się one optymalnym kontraktem strony NS, szczególnie przy singlu kierowym w ręce e-N-a. Tak czy owak, pewne pary rąk będą bardzo, bardzo trudne do choćby zgrubnego zbilansowania.

Konieczne jest przeto jakieś rozwiązanie konwencyjne, najlepiej takie, aby swoją siłę mógł bardziej precyzyjnie przedstawić na ogół słaby zawodnik S. Możliwe są różne koncepty, by jednak nie wychodzić zbytnio poza zasadnicze przesłanie tego artykułu, poprzestańmy na starym, dobrym (acz nie dla wszystkich, wiem to!) lebensohlu. Otóż po takiej wznawiającej kontrze e-N-a jego partner powinien stosować tę właśnie konwencję i z kartą słabą – na treflach czy karach – licytować 2BA. W odpowiedzi na to N zapowie albo sztuczne 3♣, albo – z kartą silną i bardzo silną – swój kolor albo kolor przeciwnika. I w tym wypadku nie zbilansuje się precyzyjnie każdej pary rąk, będzie jednak dużo, dużo łatwiej aniżeli w sekwencji czysto naturalnej. W tym na przykład wypadku…

¹ kontra wywoławcza, nie wskazuje jednak bynajmniej silnego trefla (we Wspólnym Języku), ani nawet – według nowoczesnych trendów – nadwyżki (przynajmniej w Naszym Systemie), a jedynie (co najmniej) nadwyżkę układową z krótkimi kierami, np. w składzie 4–1–3–5 (we Wspólnym Języku powyżej limitu otwarcia 2♣) czy 3–1–4–5 (we Wspólnym Języku także w sile 15⁺ PC)

² naturalne, mniej więcej z pokryciem bilansowym

³ wywiad bezatutowy, z punktu widzenia e-N-a jedno zatrzymanie kierowe może do wygrania kontraktu firmowego nie wystarczyć

Oczywiście z pikami S zalicytowałby słabe 2♠ bądź bilansowe 3♠, pewne ręce z tym kolorem można by też włączyć do zapowiedzi 2BA, jak w niektórych wariantach zwyczajnego lebensohla.

W tym rozdaniu w ten czy inny sposób i tak powinno dojść ostatecznie do kontraktu 3BA(S), przeciwko któremu W wyjdzie w licytowane przez partnera kiery. Po utrzymaniu się ♥A w dziadku rozgrywający powinien ściągnąć ♣A K, przejść do ręki ♣8 i zagrać karem do dziadkowego waleta. A następnie wrócić do ręki ♠D, impasując króla, i kontynuować stamtąd ♦10 (chyba że została ona posłana do boju w pierwszej rundzie koloru). Wszystko leży korzystnie, łącznie z ♦8 x u E, przeto gracz S nie powinien mieć problemu ze skompletowaniem 12 wziątek. W związku z tym w protokole rozdania będą dominować zapisy 690 dla WE, ale 660 dla tej strony też się na pewno trafią.

Minimaks teoretyczny: 6BA(NS), 12 lew; 1440 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 12(NS);

♦ – 11(S!);

♥ – 7 (NS);

♠ – 9 (NS);

BA – 12 (NS).