Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.

Rozdanie 8 Rozd. W, po partii: -	♠ 932 ♥ AKJ82 ♦ 72 ♣ QT3
♠ J854 ♥ 6 ♦ 6543 ♣ AK64		♠ AKQ7 ♥ QT95 ♦ AJ8 ♣ 52
	♠ T6 ♥ 743 ♦ KQT9 ♣ J987

¹ obie starsze czwórki, maksimum otwarcia

² transfer na piki

³ oczywista kontra wistowa

⁴ w pewnych okolicznościach lepiej może być gracz w kiery z ręki partnera

⁵ skoro partner tak zadecydował…

albo:

¹ obie starsze czwórki, maksimum otwarcia

² transfer na piki

³ oczywista kontra wistowa

⁴ każdy kij ma dwa końce: E może też uznać, że wist kierowy do jego ręki będzie korzystny

I to drugie rozwiązanie (sekwencję) jestem skłonny polecieć, po wistowej kontrze e-N-a na 3♥ – przeciwko 4♠(E) jego partner na pewno bowiem wyjdzie w kiera, zaś ustawiony na pierwszym wiście N może zdecydować się na inny kolor, co wcale nie musi okazać się dla strony WE korzystne. Zaś ustawienie na rozgrywce zawodnika W będzie będzie dla jego strony lepsze w zasadzie tylko wtedy, gdy posiada on ♥A x czy ♥A x x, co z uwagi na wistową kontrę e-N-a i solidne kiery w ręce E jest bardzo mało prawdopodobne.

I tak przeciwko 4♠(E) S zawistuje w kiera, a jego partner zabije ♥K i jeśli nawet w drugiej lewie odwróci w atu, będzie już po herbacie. Rozgrywający zabije ♠A w ręce (albo nawet puści do stołu) i w naturalny sposób ściągnie swoje górne wziątki – ♣A K oraz ♦A – i zagra na obustronne przebitki. W ten sposób sprawnie skompletuje wymagane 10 wziątek: wspomniane ♣A K, ♦A, ♠A oraz sześć atutowych na obustronne przebitki.

W taki sam sposób zostałyby zrealizowane 4♠(W) po naturalnym wiście ♥A. A także 4♠(E) po ataku ♦K (gdyby N nie skontrował wistowo 3♥). W tym ostatnim wypadku rozgrywający musiałby jednak zachować konieczną staranność: po pierwsze, zabić pierwszą lewę ♦A (po ewentualnym przepuszczeniu S mógłby bowiem poprawić się na pika), zaś po drugie, w kolejnych lewach zgrać dziadkowe ♣A K i wyjść stamtąd kierem (wszystkie cztery kroki absolutnie konieczne!). Kiedy bowiem zagranie kierowe nastąpiłoby przed ściągnięciem obu topów treflowych, N utrzymałby się ♥W i wyszedł w karo. Jego partner zagrałby wówczas trzy razy w ten kolor, zaś N zrzucił wtedy dwa trefle. I już rozgrywający nie mógłby wykorzystać drugiej wziątki treflowej, chyba że po pełnym wyatutowaniu. Tyle że wówczas nie wystarczyłoby mu już materiału na zrobienie wymaganej liczby przebitek…

Nietrudno dojrzeć, iż końcówkę pikową położyłby jedynie wist atutowy. Potem N dostałby się do ręki kierem, drugi raz złączył atuty – i już byłoby pewne bez jednej. Gracz E wziąłby bowiem tylko sześć lew pikowych i trzy boczne; zaś żadnej szansy na 10. nie byłoby…

Ponieważ wszakże pierwszy wist w atu się nie narzuca, także dlatego, iż każdy z zawodników NS dysponuje innym atrakcyjnym pierwszym wyjściem, końcówki pikowe będą w ogromnej większości przypadków realizowane; przeto protokół rozdania wypełnią przede wszystkim wpisy w wysokości 420 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 3♠(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8(WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 9 (WE);

BA – 8 (E!).