Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ A 5 3 ♥ A J 10 9 4 ♦ A Q 5 ♣ K 4
♠ 9 4 ♥ Q ♦ J 9 8 6 3 ♣ A J 10 3 2		♠ Q 10 8 7 2 ♥ 6 3 2 ♦ K 7 4 ♣ 9 5
	♠ K J 6 ♥ K 8 7 5 ♦ 10 2 ♣ Q 8 7 6

Nasz System:

¹pogranicze inwitowych 2BA, ale tylko pogranicze (grający podniesieniami Bergena mogą jednak odpowiedzieć konwencyjnymi 3♣ – bądź, w wersji alternatywnej, 3♦ – o znaczeniu: 7–10 PC z czterokartowym fitem kierowym)

²w pierwszym czytaniu inwit do dogranej w składzie zrównoważonym, tu jednak otwierający bada możliwość zagrania alternatywnej, na pewno nadwyżkowej, końcówki w bez atu

³z (jeszcze nieujawnionym) czterokartowym fitem oraz pustym dublem z boku odpowiadający wybiera jednak grę w kiery; ze względu na maksimum odpowiedzi przyjęcie partnerowego zaproszenia jest oczywiste

Gdyby S podniósł do 3BA (nadwyżka i zasadniczo układ 4333, w zasadzie z tylko trzema kierami), N spasowałby. W ten sposób postawiłby na grę w bez atu zamiast kierowej, świadom faktu, iż wprawdzie dysponują uzgodnionym kolorem starszym, ale jedynie ośmiokartowym, obie ręce NS są zaś absolutnie zrównoważone. Końcówka będzie też kontraktem nadwyżkowym, co dodatkowo przemawia za grą w bez atu (szczególnie w turnieju na maksy, ale nierzadko również  w meczu; 3BA mogą bowiem wychodzić na bilans, podczas gdy alternatywne cztery w starszy położy zły lub bardzo zły rozkład atutów).

Wspólny Język:

¹odwrotka

²7–10(11) PC, tylko cztery kiery

³znów przede wszystkim po to, aby zbadać boczny układ ręki partnera, a tym samym ewentualność zagrania alternatywnej końcówki w bez atu

⁴naturalne, a więc na pewno nie ma układu 3–4–3–3 (z takowym S powiedziałby 3♥ albo 3BA, te drugie z honorami rozproszonymi we wszystkich kolorach)

⁵i w tym wypadku kończy się przeto na 4♥

I to właśnie powinien być w ostatnim już w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski kontrakt absolutnie dominujący, choć i końcówki bezatutowe – ze względu na mimo wszystko zrównoważone układy rąk NS – będą w tym rozdaniu od czasu do czasu zapowiadane. Przeciwko kierowej grze e-N-a E wyjdzie pikiem albo treflem, S dostanie na ogół wist pikowy. Tak czy owak, rozgrywający nie uniknie oddania dwóch wziątek: na ♣A i ♦K, zrealizuje zatem swoją grę z jedną nadróbką. Tam natomiast, gdzie skończy się na kontrakcie 3BA(N), E wyjdzie przeciwko niemu swoim czwartym najlepszym pikiem. Powiedzmy, że rozgrywający weźmie pierwszą lewę ♠A (pozostawiając w dziadku ♠K W), zagra w kiery i ściągnie pięć wziątek w tym kolorze. Zastawi w ten sposób na obrońcę W dosyć subtelną pułapkę – otóż, aby nie pozwolić przeciwnikowi na zdobycie kluczowej 11. wziątki, gracz ten nie będzie mógł w drugiej ani w trzeciej rundzie kierów pozbyć się trefla (musi wtedy zrzucić albo dwa kara, albo karo i pika). Gdyby bowiem to uczynił – N wszedłby do dziadka starannie zachowanym tam ♠W, zagrał stamtąd blotkę treflową – do króla w ręce i kontynuował treflem, zaś na ♣9 obrońcy E bądź to dołożył z dziadka blotkę – gdy W miałby w tym momencie ♣A W 10; bądź to zadysponował stamtąd damę – jeśli u W pozostałyby ♣A W x. I po wzięciu tej lewy ♣10/A prawy broniący musiałby albo kontynuować tym kolorem – i wyrobić w nim rozgrywającemu dodatkową wziątkę na stole, albo wyjść w karo – co po przepuszczeniu do dziesiątki w dziadku dałoby e-N-owi drugą lewę w tym kolorze. W obu wypadkach byłaby to 11. wziątka rozgrywającego. Oczywiście opisana wyżej pogoń za drugą nadróbką byłaby posunięciem niewolnym od ryzyka, W nie da jednak przeciwnikowi nawet tej teoretycznej szansy, jeśli zbyt wcześnie nie rozstanie się z ani jednym treflem. Grający w bez atu N weźmie wówczas tylko zawsze mu należne lew 10.

W protokole rozdania dominować będą minimaksowe wpisy w wysokości 450 dla NS, dużo rzadziej znajdą się w nim 430, a już zupełnie sporadycznie 460 dla tej samej strony.

Minimaks teoretyczny:  5♥(NS), 11 lew; 450dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 11 (NS);

♠ – 9 (NS);

BA – 10 (NS).