Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.

Rozdanie 8 Rozd. W, po partii: -	♠ K 6 2 ♥ A J 7 5 ♦ 4 ♣ K J 9 7 2
♠ Q 4 ♥ K Q 8 6 3 ♦ A J 8 ♣ 6 5 3		♠ A 8 7 5 ♥ 4 2 ♦ K Q 6 5 3 2 ♣ Q
	♠ J 10 9 3 ♥ 10 9 ♦ 10 9 7 ♣ A 10 8 4

¹ wejście 2♣ niemodelowe, ale też trudno byłoby potępiać je w czambuł, szczególnie w turnieju na maksy

²wartość singlowej ♣D nieznana, a kara zupełnie bez środków, trudno więc byłoby zakwalifikować tę rękę jako forsing do dogranej; odpowiedź 2♦ groziłaby zatem albo przelicytowaniem karty, albo zgubieniem pików

³naturalne, 5⁺♦–4♠, nieforsujące, pewne niedolicytowanie tej karty bez wątpienia

⁴przeciwnicy zgłosili trzy kolory, więc N miałby wywoływać tylko trefle?

Przypuśćmy teraz, że para WE gra konwencją dwa checkbacki, jej sekwencja byłaby wówczas bardziej prawidłowa, ale… mniej skuteczna:

¹ wejście 2♣ niemodelowe, ale też trudno byłoby potępiać je w czambuł, szczególnie w turnieju na maksy

²wartość singlowej ♣D nieznana, a kara zupełnie bez środków, trudno więc byłoby zakwalifikować tę rękę jako forsing do dogranej; odpowiedź 2♦ groziłaby zatem albo przelicytowaniem karty, albo zgubieniem pików

³checkback inwitowy albo signoff na karach

⁴automatyczne

⁵5⁺♦–4♠, inwit

⁶W ma wprawdzie minimum otwarcia, ale też dobry fit i ogólnie ładne wartości, dopuszczalne są zatem naukowe 3♠, tu w pierwszym czytaniu jako treflowy wywiad bezatutowy (a gdy E powie 4♠, chcąc grać na siedmiu atutach, W przeniesie na 5♦)

⁷w oparciu o to, że można liczyć na wyłączenie treflowe

albo:

Nasz System:

¹ trudno byłoby takie wejście potępiać w czambuł…

²kontra negatywna, znów nie można zaniedbać szansy na ewentualne uzgodnienie pików

³naturalne, nieforsujące (z forsingiem do końcówki E powinien był – antycypując dalszy przebieg wydarzeń – rozpocząć od 2♦, aby potem zarewersować pikami

Wspólny Język:

¹ trudno byłoby takie wejście potępiać w czambuł…

²kontra negatywna, znów nie można zaniedbać szansy na ewentualne uzgodnienie pików

³teraz 3♦ forsowałyby (chyba że ustalenia pary stanowią inaczej), E musi więc powtórnie skontrować, jest to kontra czysto wywoławcza, nadwyżkowa, szczególnie po nieprzymuszonym podniesieniu przez e-S-a do 3♣

⁴teraz jednak kusi inwit…

⁵  … który W prawdopodobnie przyjmie – z ładnymi honorami i uzasadnionym domniemaniem pełnego wyłączenia w treflach

      Paradoksalnie– taką samą sekwencję może zastosować gracz E używający Naszego Systemu, po zdecydowanym uzgodnieniu przez przeciwników trefli wartość jego karty bowiem wzrosła. I wówczas skończy się przeto na końcówce karowej.

I trudno będzie kogokolwiek za to zdecydowanie potępić, wprawdzie na WE znajduje się tylko 23 PC, ale też, nawet bez licytacji przeciwników, może ona liczyć na wyłączenie treflowe. Istotnie, gdyby zamiast singlowej ♣D E miał choćby ♠W bądź w pikach mariasza, a w karach szóstego króla, końcówka w kara miałaby ręce i nogi (co nie znaczy, iż musiałaby być z góry). Także przy aktualnych rękach WE gra zostałaby zrealizowana, gdyby S miał ♥A x x, a atuty dzieliły się 2–2; ponadto obrońcy nie wyrobiliby sobie dostatecznie szybko wziątki pikowej (np. gdy S miałby naturalny wist blotką treflową i pierwszą lewę musiałby wziąć jego partner – posiadacz ♠K…). Szanse malutkie – owszem, należy zatem wyraźnie stwierdzić, iż zapowiedzenie w tym rozdaniu przez stronę WE kontraktu 5♦ to przelicytowanie karty. Inna sprawa, iż wyraźnie honorowo słabszej stronie NS wychodzą tu zupełnie bezproblemowo 4♣, kiedy przeto włączy się ona do walki, WE będą musieli przelicytować tę grę 4♦ w celach obronnych!

Już bowiem 4♦(E) można w nietrudny sposób położyć, wystarczy, że S nie wyjdzie przeciwko tej grze w pika (!). Po ataku ♠W gracz E położy bowiem ze stołu ♠D, wstawionego przez e-N-a ♠K zabije w ręce ♠A, po czym – po najwyżej jednokrotnym zaatutowaniu – będzie mógł czy to zaimpasować e-N-owi ♠6, czy to powtórzyć ♠8, a w trzeciej rundzie tego koloru wyjść z ręki ♠7 na ekspas i złowić singlową już w tym momencie ♠6 e-N-a. I bez treflowego wejścia partnera S być może ♠W zaatakuje (choć będzie to również ogłoszony wcześniej boczny kolor rozgrywającego, przeto bardziej wskazany będzie pierwszy wist w atu) i rozgrywający dostanie szansę na skompletowanie 10 wziątek. Po każdej innej obronie E zostanie wszakże ograniczony do dziewięciu lew, niezależnie bowiem od tego, czy pójdzie na wyrobienie dziadkowych kierów, czy spróbuje przebić na stole dwa piki, to oprócz oczywistych przegrywających – treflowej, kierowej oraz pikowej – będzie jeszcze musiał oddać wziątkę atutową, która wypromuje się w ręce e-S-a.

Słowem, w protokole rozdania będą dominować wpisy za wpadki silniejszej strony WE, w wysokości 50 i 100 (jej karowe gry nie będą bowiem prawie na pewno kontrowane), znajdą się w nim też jednak zapisy w wysokości 110 dla WE – jako premia za umiarkowaną licytację, oczywiście tylko tam, gdzie NS na to pozwolą i nie pójdą na wykładane 4♣.

Minimaks teoretyczny: 4♦(WE) z kontrą, 9 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 9 (WE);

♥ – 6 (NS,WE!);

♠ – 7 (NS);

BA – 7 (WE).