Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ K 6 4 2 ♥ ♦ Q J 5 ♣ K J 10 8 6 4
♠ 9 ♥ K 10 9 3 2 ♦ 10 3 ♣ A 9 7 5 2		♠ J 7 3 ♥ A Q 7 4 ♦ A K 9 8 ♣ Q 3
	♠ A Q 10 8 5 ♥ J 8 6 5 ♦ 7 6 4 2 ♣

W myśl proponowanych ostatnio przeze mnie rozwiązań licytacyjnych po otwarciu 1BA i transferze (KMP III/2018, R. 15) wymiana informacji powinna być bardzo łatwa i skuteczna:

(1) 4+ kiery, lekka nadwyżka, skład różny od 3433.

Teoretycznie do wzięcia jest nadróbka, ale dość kąśliwe rozkłady powodują, że już ze skompletowania dziesięciu lew gracz W powinien być również zadowolony.

Czy tak będzie przy wszystkich stołach? Z pewnością nie, bo tu i ówdzie S, pomimo niekorzystnych założeń, wkroczy do licytacji, wskazującą kolory starsze, odzywką 2♣. Wtedy sytuacja pary EW bardzo się skomplikuje.

Wszystko będzie zależało od tego, jak dobrze wyszkoleni są gracze z EW i jaką stosują obronę po wejściu przeciwnika 2♣.

Najmniej problemów będzie wtedy, gdy rebid 2♥ jest naturalny i nieforsujący. Wtedy końcówka zostanie wylicytowana, a informacja o podziale atutów 4-0 bardzo pomoże w rozgrywce.

Jeśli jednak wejście 2♥ po interwencji 2♣ jest sztuczne (gram tak już od około dziesięciu lat), gracz W musi najpierw spasować, a kiery zgłosić w następnym okrążeniu. I właśnie teraz konieczne jest zrozumienie się z partnerem, gdyż gracz N nie będzie potulnie mówił 2♠, ale z całą pewnością skoczy pikami o jeden szczebel wyżej:

(1) Dwukolorówka na starszych. Wejście typu losowego, ale wpisowe do turnieju przecież zapłacone.

(2) W musi pasować, gdyż kontra, a potem zgłoszenie kierów to już forsing do dogranej.

(3) Partner powinien wywnioskować, że W ma 5 kierów, bo cóż znaczy kontra na 3♠, skoro po 2♣ W spasował?

Ponieważ wiele par nie ma zbyt precyzyjnych ustaleń po interwencji 2♣, rozrzut zapisów będzie ogromny – od 670 dla NS za zrealizowane 2♠ z kontrą, po wygrane na linii EW końcówki kierowe z kontrą.