Rozdanie 7.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ A K J 3 2 ♥ J 5 ♦ Q J 8 3 ♣ K 6
♠ 10 7 6 ♥ Q 7 6 3 2 ♦ A 6 ♣ 9 8 2		♠ Q 9 5 4 ♥ A 10 ♦ 10 9 7 5 ♣ A 5 3
	♠ 8 ♥ K 9 8 4 ♦ K 4 2 ♣ Q J 10 7 4

 Wprawdzie na linii NS wygrać można końcówkę bezatutową, ale podział Miltonów między graczami (15:9) jest taki, że żaden z nich nie będzie mógł „firmówki” nawet zainwitować. Poza tym 24 PC z widocznymi gołym okiem kłopotami komunikacyjnymi oraz średniej klasy kolorem roboczym to na dograną ciut za mało.

 Przeanalizujmy teraz i oceńmy poszczególne odzywki graczy z NS:

1. PAS e-S-a na pierwszej ręce – OK.
2. N otwiera 1♠ – bezbłędnie.
3. S odpowiada 1BA – jedyna sensowna opcja.
4. N melduje 2♦ – licytacja normalna i właściwa. Tu jednak znajdą się gracze „kreatywni”, którzy, zamiast dwa karo powiedzą dwa bez atu.
5. S pasuje na dwa karo, bo jest za słaby na jakąkolwiek inną akcję. Z dublem pikowym mógłby podtrzymać licytację i powiedzieć dwa piki. Jeśli jednak N w drugim okrążeniu zalicytuje 2BA, to przyjęcie inwitu jest oczywiste. I tak właśnie dochodzi się do końcówki. Nie jest to jednak licytacja zasługująca na oklaski.

 Losy kontraktu 2♦ zależą od obranej przez e-N-a koncepcji rozgrywki oraz wistów obrońców. Rozrzut wyników może być więc spory, a liczba lew będzie wahała się pomiędzy osiem (siedem?), a dziesięć.