Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ Q ♥ J 9 8 7 6 2 ♦ A Q 3 ♣ Q J 4
♠ K 9 5 ♥ A Q 5 ♦ J 8 6 2 ♣ A 8 3		♠ 10 8 3 2 ♥ 10 4 ♦ 10 7 4 ♣ K 10 7 6
	♠ A J 7 6 4 ♥ K 3 ♦ K 9 5 ♣ 9 5 2

¹11 PC, w tym jednak trzy wysokie honory, m.in. drugi król w sześciokartowym kolorze partnera, być może jest to więc lekkie niedolicytowanie, z drugiej strony skok na 4♥ byłby podobnym co do rozmiaru przelicytowaniem tej ręki; a że w turnieju na maksy na ogół nie opłaca się dociskać podlimitowych końcówek, inwit 3♥ wydaje się tu posunięciem w pełni racjonalnym

²szybki pas rzecz jasna!

Z drugiej strony, gdyby otwierający miał zamiast ♠D – ♥D, końcówka kierowa byłaby ze wszech miar godnym polecenia kontraktem. A z taką kartą N zapewne także spasowałby na inwitujące 3♥ partnera (tylko 12 PC). Może więc zbyt słabe było pierwszoręczne otwarcie 1♥? Tak by uznano jeszcze ćwierć wieku temu, teraz jednak od tych pożytecznych wzorów coraz bardziej i coraz dalej się odchodzi…

Tymczasem nawet kontrakt 3♥(N) wcale nie będzie bezpieczny. E wyjdzie w karo, przeto rozgrywający utrzyma się asem w ręce i zagra kiera do króla. W zabije ♥A i bezpiecznie odejdzie karem. N utrzyma się ♦K na stole i będzie musiał zagrać w trefle, do figury w ręce. Oba dojścia do dziadka – na ♦K i ♠A – będzie bowiem trzeba wykorzystać do podegrań treflowych, inaczej odda trzy wziątki w tym kolorze. E pobije ♣D królem i zagra trzeci raz w kara, więc N utrzyma się ♦D w ręce – i teraz już będzie musiał zagrać drugi raz w atu. Wejście do dziadka ♠A, by powtórzyć stamtąd treflem, skończyłoby się bowiem tym, że W wskoczyłby ♣A i wyszedł trzynastym karem, co bezwarunkowo już zapewniłoby obrońcom dwie wziątki atutowe.

Aby swą grę zrealizować rozgrywający będzie musiał wyjść z ręki ♥W – na ♥10 x (pierwotnie) w ręce któregokolwiek z przeciwników. Będzie to zresztą zagranie prawidłowe – alternatywne wyjście z ręki blotką, na ♥D x (pierwotnie) w ręce któregokolwiek z obrońców, zakończyłoby się niepowodzeniem, gdyby to W posiadał ♥D. Po utrzymaniu się tą figurą wyszedłby on bowiem karem, co i tak zapewniłoby jego partnerowi kładącą kontrakt wziątkę na ♥10 x (przy pierwotnej konfiguracji ♥10 x x tamże).

Jak zatem widać, już niektóre kontrakty 3♥(N) będą przegrywane. W protokole rozdania oprócz minimaksowych 140 dla NS spotkamy też przeto wpadkowe 50, a nawet 100 po stronie przeciwnej. Jak już bowiem wspomniałem na niejednym stole S podniesie do 4♥, które jego partner będzie już bezwarunkowo musiał przegrać bez jednej. A od czasu do czasu wpadnie nawet bez dwóch.

Minimaks teoretyczny: 3♥(NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 7 (W!);

♥ – 9(NS);

♠ – 7 (NS);

BA – 7(NS).