Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 33 Rozd. N, po partii: -	♠ 5 4 2 ♥ 6 5 4 2 ♦ A 7 6 ♣ Q 10 7
♠ Q 10 6 3 ♥ 10 3 ♦ K Q J 10 4 3 ♣ 5		♠ A 8 7 ♥ 9 8 7 ♦ 5 2 ♣ J 9 8 6 3
	♠ K J 9 ♥ A K Q J ♦ 9 8 ♣ A K 4 2

¹  skoro N sam z siebie powiedział 2♥, S ma prawo podnieść je do szczebla dogranej

Standardowa końcówka w kiery, na NS znajduje się przecież 27 PC i osiem rozłożonych 4–4 kart w uzgodnionym kolorze starszym. Przeciwko 4♥(N) E zaatakuje karem, więc rozgrywający zabije pierwszą (raczej) albo drugą lewę tego koloru asem, po czym powinien wyjść z ręki pikiem, aby mieć możliwość dwukrotnego podegrania tego koloru z ręki (drugi raz – po dostaniu się tam ♣D). Z licytacji wynika, że piki dzielą się 4–3, nie ma przeto zagrożenia przebitką w tym kolorze, po wskazaniu przez W ręki dwukolorowej znacznie zmalała też szansa, iż trefle dadzą cztery wziątki. A gdyby tak było, to N byłby w stanie wyrzucić na trefla pika z ręki, a potem trafić palcówkę w tym ostatnim kolorze i wziąć 11 lew.

Tymczasem po zagraniu w lewie drugiej w pika do waleta w dziadku W zabije go ♠D i zagra dwa razy w kara. Ostatnią z tych lew rozgrywający przebije na stole i ściągnie ♥A K D, z ulga i radością konstatując podział atutów 3–2. A to wcale nie było pewne, zważywszy na wskazanie przez gracza W ręki dwukolorowej. Teraz jednak będzie już rozgrywającemu wiadomo, iż W miał układ 4–2–6–1, ściągnie przeto ♣D, a gdy od W nie spadnie singlowy ♣W, wyjdzie z ręki pikiem. Aby w końcówce tej zachować cztery trefle, E będzie musiał wysinglować pika, teraz nie będzie przeto żadnej palcówki i gra zostanie zrealizowana, jeżeli tylko obrońca z lewej posiadał albo ♠A, albo chociażby ♠10.

Proszę zauważyć, iż gdyby kiery dzieliły się 4–1, to W miałby układ 4–1–6–2, a jego partner 3–4–2–4. Aby wówczas zrealizować swą grę, N musiałby wcześniej czy później trafić piki, tj. wziąć jedną szybką lewę w tym kolorze. A potem po zaatutowaniu dwa albo trzy razy ściągnąć trzy figury treflowe i przebić w ręce czwartą rundę tego koloru. Odroczenie zagrania w piki dużo by mu wtedy jednak nie pomogło (a mogłoby utrudnić rozgrywkę, gdyby kiery dzieliły się 3–2), zresztą z licytacji wiadomo, iż W ma ♦K D W oraz co najmniej jedną figurę pikową, i to raczej asa niż damę (jego dwukrotny udział w licytacji oparty był o minimalne wartości honorowe). Podobne informacje będą jednak dostępne rozgrywającemu, gdy W wejdzie do licytacji 1♦, a potem już będzie pasował.

W protokole rozdania dominować będą minimaksowe wpisy w wysokości 420 dla strony NS.

Minimaks teoretyczny: 4♥(NS), 10 lew; 420dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 8 (WE);

♥ – 10 (NS);

♠ – 7 (NS);

BA – 9 (NS).

Analizy przygotował Wojciech Siwiec