Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ 8 4 2 ♥ A Q 10 6 ♦ K 7 6 3 2 ♣ 4
♠ 9 3 ♥ J 8 7 4 3 ♦ Q J 9 4 ♣ K 8		♠ K Q J 10 7 6 5 ♥ K 5 2 ♦ 10 ♣ A 9
	♠ A ♥ 9 ♦ A 8 5 ♣ Q J 10 7 6 5 3 2

Nasz System:

¹tylko 7 PC i słabiutki kolor, nie ma więc mowy o wejściu 1♥

²w korzystnych założeniach atakująco-obronne, można też problem tej ręki rozwiązać inaczej, warto jednak z wyprzedzeniem zaplanować, co dalej

³po tym, jak partner wskazał „coś” w karcie, jest szansa na zrealizowanie tego kontraktu

Jak wspomniałem, E może też licytować w inny sposób, warto jednak jak najszybciej skoczyć jak najwyżej i na tym wycofać się z rozdania. Jeśli bowiem E będzie licytował powoli i pozwoli przeciwnikom się odsprzedać, to potem już na swoje 4♠ – jeśli będzie to kontrakt zbyt wysoki – najprawdopodobniej zostanie już skontrowany. Szybki skok na 4♠ wywiera maksymalną presję na przeciwników, czym ogranicza możliwość podjęcia przez nich optymalnej decyzji. Także w tym wypadku S powie najprawdopodobniej 5♣ i wpadnie bez jednej, podczas gdy 4♠ można było położyć bez dwóch. Oczywiście tak się skończyć nie musi, ale wcale nierzadko S właśnie 5♣ zgłosi.

Wspólny Język:

¹precisionowskie

²pytanie, systemowo co najmniej inwit

^{3, 4}uwagi jak wyżej

Aby skok na 4♠ skończył się dla strony WE źle, S musiałby tę zapowiedź odpasować, jego partner skontrować, a S drugi raz spasować. Na pewno nie będą to dla strony NS działania łatwe.

Na grę w trefle trzeba będzie oddać dwie wziątki atutowe oraz karo (bądź – w zamian – kiera, gdy rozgrywający zdecyduje się na impas w tym kolorze). Jeżeli jednak przeciwko 5♣(S) padnie wist w pika, którego rozgrywający zabije w ręce ♠A i wyjdzie honorkiem treflowym, to W nie będzie mógł wskoczyć ♣K (!). Gdyby bowiem to uczynił i – powiedzmy – powtórzył pikiem, to S dostałby już szansę na zrealizowanie swej gry. Powtórzyłby bowiem atutem, karowy (optymalny) odwrót gracza E zabił w ręce ♦A, zagrał ♥A i ♥D, wstawionego przez E ♥K przebił w ręce i ściągnął pozostałe atuty. W końcówce obrońca W znalazłby się wtedy w prostym karowo-kierowym przymusie, dzięki czemu kontrakt 5♣(S) zostałby zrealizowany.

Gdyby natomiast W pierwszego trefla przepuścił, to jego partner wziąłby tę lewę ♣A i wyszedł ♦10 (!). Rozgrywający zabiłby ♦A i zagrał drugi raz w trefle – po wzięciu tej lewy ♣K W ponowiłby wszakże karem, ostatecznie zrywając komunikację do wzmiankowanego wyżej przymusu.

Przeciwko pikowej grze zawodnika E padłby natomiast wist ♣D albo kierowy, tyle że w tym drugim wypadku po zabiciu ♥A N musiałby odwrócić w trefla. Rozgrywający oddałby wtedy ♥A, ♠A, treflową przebitkę, karo oraz jeszcze jednego kiera, poległby przeto bez dwóch.

W protokole rozdania znajdzie się wiele zapisów za wpadki, przede wszystkim 100 po stronie WE.

Minimaks teoretyczny: 4♣(NS), 10lew; 130 dlaNS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 8(WE).