Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ Q5 ♥ QT62 ♦ KQ763 ♣ 75
♠ J973 ♥ J5 ♦ A94 ♣ KQ84		♠ KT62 ♥ A974 ♦ T2 ♣ T62
	♠ A84 ♥ K83 ♦ J85 ♣ AJ93

¹ zbyt słaba karta na pierwszoręczne otwarcie

² 13 PC plus trzy piki, czyli 16 punktów pikowych, a do czwartoręcznego otwarcia wystarczy ich 15

³ nie można dać wywoławczej kontry ze względu na tylko dubletona w kierach

⁴ otwarcie było minimalne, więc lepiej nie kusić losu

⁵ wreszcie kontra wywoławcza

⁶ 4♥–5⁺♦

albo:

¹ zbyt słaba karta na pierwszoręczne otwarcie

² 13 PC plus trzy piki, czyli 16 punktów pikowych, a do czwartoręcznego otwarcia wystarczy ich 15

³ nie można dać wywoławczej kontry ze względu na tylko dubletona w kierach

⁴ otwarcie było minimalne, więc lepiej nie kusić losu

⁵ wreszcie kontra wywoławcza

⁶ 4♥–5⁺♦

⁷ z fitem karowym można zaryzykować taki przepych

Licytacja dwustronna w strefie zapisu częściowego to zdaniem wielu sól gry turniejowej. Tutaj 2♠ strony WE zostałyby wygrane, rozgrywający oddałby bowiem pika, karo, trefla oraz dwa kiery. Łatwiej policzyć tu jego lewy do wzięcia: cztery pikowe (trzy w jednej z rąk plus przebitka w drugiej), kier, karo oraz dwa trefle. Dziewiąta byłaby możliwa jedynie w odkryte karty: gdyby S nie zaatakował blotką kier, a E zaimpasowałby mu potem waleta z dziewiątką trefl!?

3♦ strony NS zostaną natomiast położone bez jednej, rozgrywający odda pika, trefla, asa atu oraz dwa kiery (nawet gdy obrońcy nie zmontują w nich przebitki). Gra raczej nie zostanie skontrowana, zatem wpadka bez jednej, za 100, okaże się opłacalną obroną 2♠, wartych 100 punktów. To właśnie – 110 oraz 100 dla WE – powinny być najpopularniejsze wpisy w protokołach tego rozdania. Gdyby graczS o tym wiedział, zignorowałby rzecz jasna regułę pikową i na czwartej ręce spasował.

Minimaks teoretyczny: 2♠(WE), 8 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8(NS);

♥ – 7(NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 6 (NS).