Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 33 Rozd. N, po partii: -	♠ AQ964 ♥ T ♦ K95 ♣ J843
♠ ♥ Q9653 ♦ A732 ♣ KT52		♠ KJ83 ♥ J2 ♦ Q864 ♣ A76
	♠ T752 ♥ AK874 ♦ JT ♣ Q9

¹ marne 11 PC, nie ma otwarcia!

² na trzeciej ręce otwarcie obowiązkowe

³ pas, by nie przelicytować karty

⁴ kontra wywoławcza – na kolory młodsze, w tej sekwencji 1BA byłoby zapowiedzią naturalną, do gry – z ogólnego bilansu stołu

⁵ wskazanie siły – góry pasa, tj. 10–11 PC

S ma oczywiste trzecioręczne otwarcie 1♥, powinien jednak spasować na odpowiedź 1♠ partnera. Daje to stronie NS szanse na zatrzymanie się w kontrakcie 2♠, najwyższym, jaki w rozdaniu tym jej wychodzi. Oczywiście E powie 2♦, ale gdy wrócą doń 2♠ e-S-a, raczej już spasuje, ma bowiem poważną zacinkę w pikach. Wcześniej jego partner także nie podejmie już walki, ma wprawdzie w pikach renons, ale też podstawowy jego longer znajduje się w kierach – kolorze, którym S otworzył licytację. Inna sprawa, iż gdyby WE przepchnęli się w 3♦, to przeciwnicy raczej by ich minimaksowo nie skontrowali (na bez jednej), tylko raczej zapowiedzieliby 3♠.

Tymczasem grając w piki, trzeba będzie oddać aż dwie lewy atutowe, a ponadto dwa trefle i karo. Kontrakty 2♠ będą zatem realizowane, ale już 3♠ – kładzione bez jednej. Jak jednak już wspomniałem, zatrzymanie się w 2♠ jest jak najbardziej możliwe, zapisy 110 dla NS powinny zatem wyraźnie w protokołach tego rozdania przeważać. Ale i wpadkowe 50 po stronie przeciwnej [3♠(NS) bez jednej] też bez wątpienia będą w nich obecne.

Minimaks teoretyczny: 2BA(WE) z kontrą, 7 lew albo 3♦(WE) z kontrą, 8 lew; 100dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (WE).

Analizy przygotował Wojciech Siwiec