Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.

Rozdanie 28 Rozd. W, po partii: NS	♠ T7642 ♥ A742 ♦ 932 ♣ T
♠ A3 ♥ KJ653 ♦ AQ4 ♣ AQ8		♠ 95 ♥ T9 ♦ T8765 ♣ K752
	♠ KQJ8 ♥ Q8 ♦ KJ ♣ J9643

^{1, 2} takie otwarcie i chyba to chyba najlepszy opis tej ręki

albo (Nasz System):

albo (Wspólny Język):

Najczęściej będzie chyba grane 1BA(W), po pierwszej z powyższych sekwencji. Nie jest wówczas wykluczone, że rozgrywający zagra na pewne swoje, tj. zabije pierwszego albo drugiego pika i wyjdzie blotką kierową – do dziesiątki w dziadku. Odda wówczas dwa kiery oraz cztery piki i istotnie zrobi (tylko) swoje. Trzeba zresztą przyznać, że będzie to rozgrywka jak najbardziej racjonalna, gwarantująca zapis na swoja stronę.

Trudno bowiem, aby gracz W zagrał na akurat istniejącą szansę ♦K W sec w ręce e-S-a, tj. ściągnął trzy trefle i zaimpasował kara damą… Owszem, teraz dałoby mu to aż dziewięć lew, ale przy wielu bardziej prawdopodobnych rozkładach mógłby skończyć z tylko sześcioma wziątkami.

Generalnie – przynajmniej w zakryte karty, czyli teoretycznie rzecz biorąc, wyraźnie lepsza jest tu gra w kolor – czy to w kiery, na siedmiu atutach, czy to w kara, na ośmiu. W kiery da się wziąć lew dziewięć, nawet po skrótach pikowych albo zmontowaniu przez broniących przebitki treflowej (tyle tylko, że po ataku treflowym W musiałby zabić pierwszą lewę królem w dziadku i wyjść stamtąd ♥10 na impas; pociągnie to za sobą konieczność grania potem kar z ręki), w kara zaś – aż jedenaście. To oczywiście dzięki wspomnianej już niezwykle dla strony WE korzystnej konfiguracji tego ostatniego koloru.

W protokole rozdania spotkamy więc przede wszystkim zapisy 90, 140 oraz 150 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 3BA(WE), 9 lew; 400 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 11 (WE);

♥ – 9 (WE);

♠ – 8 (S!);

BA – 9 (WE).