Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ 654 ♥ J95 ♦ AT987 ♣ 43
♠ AKQ73 ♥ 43 ♦ 62 ♣ AK85		♠ T82 ♥ 76 ♦ KQJ53 ♣ JT9
	♠ J9 ♥ AKQT82 ♦ 4 ♣ Q762

¹ kontra inwit, jedyna możliwość przekazania partnerowi takiej informacji, jako że pomiędzy 3♥ a (przepychowymi) 3♠ nie ma żadnego wolnego szczebla licytacyjnego

² raczej 3♠, mała siła i tylko trzy atuty, z drugiej strony jednak piękne, sekwensowe kara jako potencjalne źródło lew na kontrakt 4♠

Tyle tylko, że do tych kar może nie być dojścia, c potwierdza zasadność decyzji nieprzyjęcia partnerowego zaproszenia. Na wielu stołach turnieju ostatecznym kontraktem staną się zatem 3♠(W). Przeciwko tej grzeN wyjdzie w partnerowe kiery, a ten odbierze dwie wziątki w tym kolorze, po czym albo odwróci singlową ♦4 i przebitka w tym kolorze ograniczy rozgrywającego do dziewięciu wziątek, albo spróbuje otworzyć trefle, aby odebrać ewentualną wziątkę w tym kolorze, gdy partner ma ♦A, a rozgrywający singla w tym kolorze. Ten drugi przypadek jest jednak wyraźnie mniej prawdopodobny (i W, i S musieliby mieć po singlu karo), ponadto N powinien pomóc partnerowi i do jego ♥K (w drugiej rundzie koloru) dołożyć ♥W! (pierwszy wist odmienny – padnie w ♥9). Ponieważ z konfiguracji ♥W 9 sec N zaatakowałby waletem, byłby to dla partnera sygnał lawintalowy, iżposiada ♦A.

Po odwrocie treflowym ze strony e-S-a rozgrywający miałby już natomiast 10 lew – puściłby trefla do stołu, a potem powtórzył impas w tym kolorze i ściągnął ♠A K D. Oddałby zatem jeszcze tylko ♦A, a sam skompletowałby pięć wziątek atutowych, cztery treflowe oraz karową.

W protokole rozdania spotkamy zatem przede wszystkim minimaksowe 140 dla WE, ale też nadróbkowe 170 oraz końcówkowe 620 dla tej strony, jak i wpadkowe 100 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 3♠(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 9(WE);

♥ – 8(WE);

♠ – 9 (WE);

BA – 6 (WE).