Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

	♠ AKJ8 ♥ K5 ♦ 932 ♣ J876
♠ 10752 ♥ Q874 ♦ A84 ♣ A9		♠ 9643 ♥ 10932 ♦ Q65 ♣ 54
	♠ Q ♥ AJ6 ♦ KJ107 ♣ KQ1032

Nasz System:

¹ pytanie

² naturalne, bez trzech pików, a przy tym nadwyżka honorowa

Wspólny Język:

¹ naturalne, 5⁺♣, a przy tym (15)16⁺ PC, forsing na jedno okrążenie

² sztuczny forsing do końcówki, 10⁺ PC

³ naturalne, ręka S ma charakter bezatutowy, nie kolorowy, stąd zapowiedź 2BA należy ocenić wyżej aniżeli 3♦

Licytacja będzie tu sprawa drugorzędną, jako że w zasadzie każda para WE powinna w rozdaniu tym – w taki czy inny sposób – szybko znaleźć się w firmowych 3BA. Ręka, z której będą one rozgrywane, też nie będzie tu miała żadnego znaczenia – nawet bowiem jeżeli przeciwko 3BA(S) obrońca W wyjdzie w kiery i w zasadzie nawinie się z lewą, i tak będzie miał jeszcze dużo czasu, aby odebrać swoje dwa asy. A więcej wziątek jego stronie w tym rozdaniu się nie należy, przynajmniej przy założeniu, że rozgrywający zaimpasuje ♦D, a nie będzie trafiał palcówkę w tym kolorze, aby właśnie dzięki temu trafieniu zapewnić sobie jedenastą wziątkę. Hegemonem protokołu będzie zatem minimaksowe 460 dla NS, chociaż rzeczywiście niektórzy rozgrywający, szczególnie ci goniący za obrotem, będą mogli postąpić w karach odwrotnie, tj. zagrać w tym kolorze blotkę do króla w ręce S. Tylko taki plan i konsekwentne wcielenie go w życie doprowadzi do jedynie dziesięciu lew i zapisu 430 dla NS. Takie rozgrywki nie będą jednak częste, a zdecydowanym królem protokołu będzie wspomniany już zapis w wysokości 460 dla strony NS.

Minimaks teoretyczny: 5BA(NS), 11 lew ; 460 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (NS);

♦ – 11 (NS);

♥ – 9 (NS);

♠ – 11 (NS);

BA – 11 (NS).