Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 30 Rozd. E, po partii: -	♠ K943 ♥ J63 ♦ 7654 ♣ 98
♠ AQJT ♥ 7 ♦ AJT83 ♣ 764		♠ 82 ♥ QT9842 ♦ K ♣ AT32
	♠ 765 ♥ AK5 ♦ Q92 ♣ KQJ5

¹ słabe dwa

² karta dosyć silna, ale też ewentualne wejście bardzo niebezpieczne

albo:

¹ słabe dwa

² naturalne, 15–18 PC

³ karna, oczywiście można ją dać jedynie wtedy, gdy otwarcie partnera przyrzeka „coś” w karcie, po otwarciu z założenia słabym bądź randomowym W musi spasować

albo:

¹ słabe dwa

² przy otwarciu systemowo solidnym można też karnie rekontrować, aby partner skontrował ewentualną ucieczkę e-N-a na 3♣

³ kontra karna, też pod wspomnianym wyżej warunkiem

¹ multi

² uwagi jak poprzednio

³ do koloru partnera

⁴ kiery

¹ multi

² naturalne, 15–18 PC

³ karna, przy ograniczeniach przedstawionych w sekwencji po otwarciu 2♥

albo:

¹ multi

² kontra wywoławcza przeciwko hipotetycznym pikom otwierającego albo silna karta w składzie nieokreślonym

³ możliwa rekontra, ale znów przy ograniczeniach wspomnianych uprzednio, tu zresztą mogłyby one ułatwić życie przeciwnikom

⁴ lebensohlowe

⁵ w zasadzie automatyczne

⁶ signoff na karach

Jak widać, 2♥(WE) zostałyby zrealizowane, choć teoretycznie rzecz ujmując, kontrakt ten rozgrywany przez W położyłby wist treflowy, otwierający ten kolor, a jednocześnie podgrywający dziadkową ♣10. W zasadzie zawsze rozgrywający ograniczy jednak swoje przegrywające do trzech kierów oraz pika i trefla, albo dwóch trefli. Pierwszy wist ♣K musiałby jednak zostać przepuszczony, inaczej N dostałby potem przebitkę w tym kolorze blotką atu, a przy tym nie stracił wziątki na ♥W. Po kontynuacji ♣D E zabiłby asem, zgrał ♦K, wszedł do dziadka ♠A, na ♦A pozbył się z ręki pika, a potem zagrał kiera do dziesiątki w ręce. S zabiłby ją ♥K, ale kiedy następnie kontynuowałby ♣W i treflem, którego jego partner przebiłby blotką atu, to potem rzecz jasna rozgrywający wyszedłby z ręki ♥D. Kiedy zaś w drugiej lewie S zagrałby w pika, E mógłby zrobić w dziadku impas, by potem na pozostałe piki wyrzucić z ręki dwa trefle. I w tym wypadku ograniczyłby swoje przegrywające do pięciu lew: treflowej, pikowej oraz trzech kierowych. Oczywiście, gdyby w trzeciej lewie – po wzięciu drugiej na ♠K – N wyszedł w trefla, E zabiłby w ręce asem, zgrał ♦K, przeszedł do dziadka pikiem, na ♦A i pika wyrzucił dwa pozostałe trefle i zagrał kiera do dziesiątki w ręce. We wszystkich tych przypadkach kontrakt 2♥ zostałby zatem zrealizowany.

Wejście do licytacji gracza S mogłoby natomiast okazać się dlań bardzo bolesne, przynajmniej gdyby W miał gwarancję tylu punktów w ręce partnera, iż mógłby skontrować przeciwnikom zarówno 2♠, jak i 2BA. Po starannej, choć niespecjalnie trudnej obronie pierwszy z tych kontraktów mógłby zostać położony bez dwóch, a drugi nawet bez trzech (po ataku kierowym). Oczywiście kontra na nieszczęsne 3♦(N) mogłaby paść zawsze, tu akurat doprowadziłoby to do zapisu 500 dla WE, za wpadkę przeciwników bez trzech.

Zapisy będą tu mocno zróżnicowane: oprócz minimaksowych 110 dla WE w protokołach pojawią się 100 (bez kontry) oraz 300, a nawet 500 dla tej samej strony za wpadki strony przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 2♥(E!), 8 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

7♦ – (WE);

♥ – 8 (E!);

♠ – 7 (WE);

BA – 7 (E!).