Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ 7 ♥ K3 ♦ KJ743 ♣ T9432
♠ T963 ♥ T974 ♦ ♣ KQJ85		♠ KQJ542 ♥ A2 ♦ T86 ♣ A7
	♠ A8 ♥ QJ865 ♦ AQ952 ♣ 6

¹ ani trochę nie polecam otwarcia 2BA jako dwukolorówki na młodszych, longery e-N-a nie są bowiem na takie działanie dostatecznie solidne (trefle bez figur, kara bez środków), para znajduje się też w założeniach popartyjnych; można by było o takim otwarciu pomyśleć, gdyby ♥K był w treflach, wówczas lokalizacja honorów w ręce e-N-a byłaby bowiem zbliżona do modelowej (na otwarcie 2BA)

² dwukolorówka 5⁺–5⁺ kiery i młodszy

³ systemowo: inwit do końcówki z fitem pikowym (2BA byłyby forsingiem z fitem, stosowane jest też rozwiązanie odwrotne, tj. 2BA – inwit, 3♥ – forsing), to chyba najlepszy tymczasowy opis ręki W – i tak zapowie on później dograną, ale w ten sposób zapewni partnera, iż jego karta nie jest odpowiednia (dostatecznie silna) na forsing bezpośredni (z kolei skok na 4♠ powiedziałby o niezobowiązującej, układowej ręce z dobrym fitem, zaś 4♣ i 3BA to – odpowiednio – kolor plus fit oraz układowa ręka odpowiadająca podniesieniu do 4♠, obie jednak obiecują wartości defensywne)

⁴ wywołanie koloru młodszego partnera – przy pewnym dziesięciokartowym ficie oraz drugiej starszej figurze w kierach działanie bardziej niż oczywiste

⁵ E nie kontruje, aby nie zamknąć partnerowi drogi do gry własnej (gdy ma on stosowny układ układ)

⁶ kiery i kara

⁷ zgodnie z otrzymaną od partnera przepustką, a ściślej mówiąc, braku z jego strony zakazu dalszej pozytywnej licytacji strony WE (jakim byłaby kontra) W – z renonsem w karach i solidnym longerem treflowym (nawet w świetle faktu, iż także gracz N swą zapowiedzią 4BA wskazał bardzo dobry fit w tym kolorze) – zgłasza 5♠ (oczywiście może być i tak, iż E jest po prostu słaby, stąd jego pas po 4BA e-N-a, wówczas jednak graczowi W wolno liczyć na to, iż 5♦ przeciwnikom wyszłoby, zaś 5♠ będzie opłacalną dla strony WE obroną tego kontraktu)

⁸ także N – w świetle licytacji z coraz bardziej wartościową kartą, co zostało już poprzednio uzasadnione – nie wycofuje się z walki i zgłasza atakująco-obronne (raczej jednak obronne) 6♦…

⁹ … które otwierający już rzecz jasna kontruje

Interesujące, dynamiczne rozdanie, z wieloma możliwościami wykazania się dla obu stron. Wbrew pozorom, jeśli mimo wszystko N uderzy jako pierwszy i da wątpliwe otwarcie 2BA, wcale nie postawi to jego strony w lepszej sytuacji (w porównaniu z sekwencją zaprezentowaną wyżej). Licytacja potoczy się bowiem wtedy dużo szybciej, ponadto N – który w sekwencji pierwszej podjął kluczową decyzję o zapowiedzeniu obronnych 6♦ – w sekwencji drugiej nie będzie w posiadaniu niezwykle istotnej informacji, iż także jego partner ma duży układ dwukolorowy, z longerem kierowym. Wówczas…

¹ dwukolorówka 5⁺–5⁺ na młodszych

² oczywiście można też alternatywnie dać na razie pozytywną zapowiedź 4♠p, ale niewiele ona tu stronie NS pomoże

³ partner wszedł na szczeblu trzech po partii, przeto oprócz stosownej siły musi też posiadać solidny kolor, w zasadzie na pewno (co najmniej sześciokartowy), przeto gracza W stać na zgłoszenie 5♠ – z ogromną nadzieją, iż kontrakt ten zostanie zrealizowany

⁴ w takich okolicznościach N nie będzie już miał nic do dodania…

⁵ … zaś jego partner bez wątpienia dostrzeże szansę na położenie kontraktu 5♠ (sam zacina kiery, a N wskazał też longera treflowego, zatem z punktu widzenia e-S-a kontrpartnerzy, chcąc zrealizować zgłoszoną grę, musieliby tego dokonać w oparciu o same atuty), zapowiedzenie przezeń obronnych 6♦ będzie więc dalekie od oczywistości

Polecana sekwencja (pierwsza) jest jak najbardziej racjonalna i zgodna z zasadami sztuki brydżowej, jednakże ze względu na jej długość i zawisłość trudno oczekiwać, aby została wiernie powtórzona na wielu stołach turnieju. Jak najbardziej możliwe są zarówno takie czy inne odchylenia, jak i mocno się od niej różniące rozwiązania alternatywne. Generalnie strona WE na pewno jednak mocno uzgodni piki, po czym powinna walczyć do szczebla pięciu w tym kolorze. Pary NS znajdą się zaś bez wątpienia w 5♦, a spora ich część, jak sądzę, przelicytuje też później 5♠ przeciwników 6♦. I te ostatnie dościgną właśnie teoretycznego minimaksa tego rozdania. Na linii WE 11 lew w piki jest bowiem gwarantowane, zaś dwunastej wziątki pozbawi rozgrywającego jedynie atak kierowy, wcale niełatwy do przeprowadzenia. Do tego stopnia trudny, iż w pełni uzasadniona wydaje się hipoteza, iż nawet szlemiki pikowe, do których od czasu do czasu na pewno dojdzie, będą raczej wygrywane aniżeli kładzione. Ta sama uwaga dotyczy rzecz jasna kontraktów 5♠(E), które będą na ogół wygrywane z nadróbką.

W kara strona WE ma natomiast niczym niezagrożone 11 wziątek, obrona szlemikiem będzie zatem superopłacalna – tylko bez jednej, z kontrą za 200, a zatem niezwykle korzystna nawet w stosunku do wartości popartyjnej końcówki przeciwników. A nawet, biorąc pod uwagę łatwość wypuszczenia (nieobłożenia) szlemika w pika, można pokusić się o stwierdzenie, iż także ewentualne 6♠ przeciwników warto będzie stronie NS przelicytować 7♦. Będzie to bowiem posunięcie asekurujące ją przed nietrafieniem trudnego, wcale nieoczywistego pierwszego wistu. Albowiem wpadka za 500 nadal będzie opłacalna wobec 650 i 680, nie mówiąc już o 1430 strony WE…

W protokole rozdania spotkamy więc następujące wpisy: 650, 680 i 200, wszystkie dla strony WE, ale też – przynajmniej sporadycznie – 1430 i 500 na tej samej jego burcie.

Minimaks teoretyczny: 6♦(NS) z kontrą, 11 lew; 200 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(WE);

♦ – 11(NS);

♥ – 8 (NS);

♠ – 11 (WE);

BA – 6 (NS).