Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 33 Rozd. N, po partii: -	♠ 852 ♥ K973 ♦ Q32 ♣ J76
♠ 3 ♥ 65 ♦ J9865 ♣ QT982		♠ AKQT7 ♥ JT82 ♦ AKT ♣ A
	♠ J964 ♥ AQ4 ♦ 74 ♣ K543

Nasz System:

¹ do acolowskich 2♣ trochę brakuje

² z tą z kolei ręką nie ma raczej powodu, aby kusić los

Wspólny Język:

¹ nie 2♠, karta jest bowiem dwu-, a nawet trójkolorowa

² z milczenia przeciwników wynika, że partner jest silny na pikach, ponieważ jednak nie wdrożył żadnej mocniejszej akcji, W może śmiało spasować

Jeżeli bowiem W coś powie…

¹ w tej sytuacji powinna to być zapowiedź naturalna

… to potem będzie mu jeszcze trudniej spasować na partnerowe 2♥, skończy się więc najprawdopodobniej końcówką – raczej karową aniżeli bezatutową. A to, przynajmniej teoretycznie rzecz biorąc, będzie już za wysoko…

Przeciwko pikowej grze E –S wyjdzie najprawdopodobniej w karo, a to umożliwi rozgrywającemu zdobycie dziewięciu wziątek. Po wzięciu pierwszej lewy, zwłaszcza gdy N wstawi na trzeciej ręce damę, E zagra bowiem szybko cztery razy w piki – iS będzie musiał czym prędzej ściągnąć kiery. Tylko pierwszy wist blotką treflową otworzyłby broniącym drogę do zdobycia pięciu wziątek, choć i wtedy dalsza skuteczna obrona musiałaby być tak niezwykła, iż na pewno nie zostałaby znaleziona. Wniosek – w piki weźmie się lekko dziewięć lew.

Grający w bez atuE miałby szansę na lew osiem, przynajmniej wtedy, gdy po ataku blotką treflową ściągnąłby, powiedzmy, ♠A K oraz ♦A i odszedł ♥W. Obrońcy nie dysponowaliby wygodnymi odejściami, przeto najprawdopodobniej odebraliby trzy wziątki kierowe, po czym wpuścili przeciwnika do ręki czwartą rundą tego koloru. Dopiero w tym momencie rozgrywający wyrobiłby sobie fortę pikową (cztery piki, kier, dwa kara i trefl). Istnieją też inne zwycięskie dlań warianty gry, ale wyłącznie na lew osiem.

Najbliższa powodzenia będzie rozgrywana przez W końcówka karowa, bezwarunkowo położy ją bowiem jedynie pierwszy wist blotką kierową – do figury w ręce partnera, i odwrót ze strony tego ostatniego w atu. Niełatwa to obrona, przeto – jak już wspomniałem – 5♦(W) będzie miało poważne szanse na sukces. Bez kierowego W wyrzuci na piki dwa kiery z ręki, a potem będzie obustronnie przebijał: kiery w ręce, a trefle w dziadku; w ten sposób sprawnie skompletuje wymagane 11 wziątek: siedem atutowych (cztery w ręce i trzy treflowe przebitki w dziadku), trzy pikowe oraz treflową. Nawet po kierowym – gdy S oprócz ♥A odbierze też ♥D (złudnie obawiając się wyrzutki kiera na pika), a następnie – powiedzmy – odejdzie treflem, to rozgrywający utrzyma się singlowym ♣A na stole, przebije w ręce kiera, wróci do dziadka ♦A, przebije w ręce kolejnego kiera, wejdzie na stół ♠A, przebije w ręce ♦W pika, fortując piątą kartę tego koloru, a wreszcie jeszcze raz dostanie się na stół, tym razem ♦10 (impasując e-N-owi damę), do końca odatutuje, ściągając ♦K, i wykorzysta dobrego pika. Rozgrywka ta będzie zatem polegać zarówno na odwróceniu ręki, jak i wyrobieniu przebitką forty pikowej. Na dorobek gracza W złoży się wówczas sześć kar (trzy w dziadku i trzy przebitki – dwie kierowe i pikowa – w ręce), trefl, trzy honory pikowe oraz forta w tym ostatnim kolorze. Możliwe są rzecz jasna pewne drobne korekty postępowania rozgrywającego, niezmieniające jednak w istotny sposób jego zasadniczego planu. Na przykład może on wykonać impas przeciwko ♦D już w pierwszej rundzie atutów bądź przed przebitką pika w ręce zgrać też drugi honor tego koloru…

W protokole tego wbrew pierwszemu wrażeniu bardzo interesującego rozdania znajdą się zatem przede wszystkim rozmaite wpisy po silnej stronie WE: 140, 120, minimaksowe 130, 150 oraz 400, ale także niemało wpadkowych 50, a pewnie nawet i 100 na linii przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 4♦(WE), 10 lew; 130dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 10 (WE);

♥ – 8 (WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 8 (WE).

Analizy przygotował Wojciech Siwiec