Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

Rozdanie 5 Rozd. N, po partii: NS	♠ AQ ♥ T975 ♦ AJT ♣ Q986
♠ KT3 ♥ AK843 ♦ 943 ♣ AK		♠ J9764 ♥ Q62 ♦ 52 ♣ T43
	♠ 852 ♥ J ♦ KQ876 ♣ J752

¹ według aktualnych tendencji, także polskich, nie jest to ręka odpowiednia do zalicytowania z nią kontry, w zamyśle objaśniającej

² E jest zbyt słaby na podniesienie do 2♥, byłaby to bowiem najprostsza droga do przelicytowania przez potencjalnie silnego partnera karty

³ kontra wywoławcza: najczęściej możliwość gry w pozostałe trzy kolory, cztery piki wskazane, ale niekonieczne

⁴ siłowa, dobra ręka

⁵ najlepszy fit w kolorach partnera

⁶ N mógłby jeszcze powalczyć, ale…

Otwierający nie jest pewien, jaki jest najlepszy kolor jego strony. S ma układ wywoławczy, modelowo 4–1–4–4 [czy też 4–2–(43) albo 3–2–4–4] bądź 4–1–(53), 3–1–(54), zapowiedzenie teraz 3♣ może zatem doprowadzić do kontraktu na sześciu atutach, przy obecności na linii NS ośmiu kar. Jeśli więc zdecyduje się na dalszą walkę, powinien zalicytować 2BA:

¹ według aktualnych tendencji, także polskich, nie jest to ręka odpowiednia do zalicytowania z nią kontry, w zamyśle objaśniającej

² E jest zbyt słaby na podniesienie do 2♥, byłaby to bowiem najprostsza droga do przelicytowania przez potencjalnie silnego partnera karty

³ kontra wywoławcza: najczęściej możliwość gry w pozostałe trzy kolory, cztery piki wskazane, ale niekonieczne

⁴ siłowa, dobra ręka

⁵ najlepszy fit w kolorach partnera

⁶ mam tylko cztery trefle, ale mogę też grać w kara

Jeszcze lepszym rozwiązaniem byłby pas e-N-a po rekontrze W, aby ponownie odezwać się dopiero w następnym okrążeniu, tyle tylko, iż według klasycznych reguł licytacji dwustronnej taki pas powinien być akceptacją gry kontraktu 1♥ z rekontrą. Wprawdzie w Naszym Systemie, gdzie otwierający nie może zasadniczo mieć więcej niż cztery kiery (chyba że ma wielkie bez atu w układzie 5♥332), będzie to przypadek rzadki, ale we Wspólnym Języku jest on dużo bardziej prawdopodobny (N może mieć silnego trefla na kierach). Przy takich ograniczeniach optymalne wydaje się rozwiązanie przedstawione w sekwencji ostatniej, tj. 2♣ w drugim okrążeniu, a w następnym opisowo-wywoławcze 2BA (choć otwierający może też wycofać się już z dalszej walki).

Kontrakt 2♥(W) położyłby jedynie pierwszy wist małym atutem oraz dalsza staranna obrona. Jeśli rozgrywający dążyłby po nim do przebicia na stole kara, pierwszą lewę tego koloru wziąłby S – i odwrócił w piki. Jego partner odegrałby wówczas ♠D A i powtórzył ♥10. Drugą rundę kar S zabiłby królem i podał partnerowi przebitkę pikową, a ten – po jej dokonaniu – wyszedłby w kiery po raz trzeci. Po takiej obronie rozgrywający oddałby trzy kara, dwa piki i przebitkę w tym ostatnim kolorze. Po każdym innym ataku, powiedzmy – treflowym, gracz W zagrałby w kara i w toku dalszej gry przebił na stole trzecią rundę tego koloru. Oddałby więc wtedy tylko dwa kara, dwa piki i kiera.

Bez specjalnego trudu zostaną zaś zrealizowane kontrakty 3♣ i 3♦ na linii NS. Będą nawet szanse na nadróbkę, acz staranna obrona w obu przypadkach może i powinna rozgrywającego jej pozbawić. Choćby w ten sposób, że grający w trefle przeciwnik dostanie przebitkę karową, zaś grający w kara – treflową.

W protokole rozdania znajdą się więc przede wszystkim następujące wpisy: 110 i 130 dla NS oraz 110 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 3♣(NS), 9 lew albo 3♦(NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 7 (NS).