Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ 10 9 7 5 ♥ K 9 3 2 ♦ A 7 ♣ J 9 2
♠ 8 6 3 ♥ 10 8 ♦ 10 9 8 ♣ K Q 7 4 3		♠ J 2 ♥ 7 6 5 4 ♦ K J 6 5 3 ♣ A 5
	♠ A K Q 4 ♥ A Q J ♦ Q 4 2 ♣ 10 8 6

Tutaj, po pasie gracza E, S będzie otwierał 1♣ i po odpowiedzi partnera 1♥, ma kartę na odwrotkę 2♦. N, w najczęściej stosowanej obecnie wersji tej konwencji, odpowie 2♥ – „słaby na czwórce”. S może pójść na skróty, licytując szybko 3BA (może do tego skłaniać układ 4333), jednak możliwość posiadania przez partnera czwórki pików w połączeniu ze słabą trójką trefli może skłaniać do próby uzgodnienia pików. Można to zrobić odzywką 2BA, która jest prośbą partnera o sprecyzowanie układu ręki. Odzywka 2♠ od razu po 2♥ może być zrozumiana jako wskazanie piątki, aczkolwiek nie jestem zwolennikiem stosowania odwrotki z kartą typu „silny trefle na kolorze” z tylko trzykartowym fitem w kolorze odpowiedzi. Po 2BA N zgłosi 3♠, a S dołoży końcówkę.

2♦ – „odwrotka” – forsujące do dogranej pytanie o układ i siłę, 18+PC z 3+ kartami w kolorze odpowiedzi;

2♥ – „słaby na czwórce” – 7-10 PC z dokładnie czterema kierami.

2BA - przejściowe.

3♠ – czwórka pików.

Jeżeli E po tej licytacji nie da narzucającego się ataku asem trefl, kontrakt zostanie zrealizowany.

Tam, gdzie pary NS grają Strefą, będą miały okazję sprawdzić uzgadnianie czwórek pikowych. Licytacja powinna być następująca:

3♠ – cztery piki i dokładnie 4 kiery; z układem 5+♥-4♠ trzeba zacząć od 3♥, po której to odzywce 3♠ otwierającego nie jest cue bidem, a wskazaniem czwórki.