Rozdanie 10.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ 9 8 4 2 ♥ ♦ A Q J 10 2 ♣ K 9 6 5
♠ A Q 7 3 ♥ J 10 8 ♦ 6 3 ♣ Q J 10 3		♠ J 10 ♥ A K 9 3 ♦ K 9 7 ♣ A 8 4 2
	♠ K 6 5 ♥ Q 7 6 5 4 2 ♦ 8 5 4 ♣ 7

Tutaj gracze E będą otwierać 1BA. S będą pasować (nawet przed partią pewnie mało kto z taką kartą pomyślałby o wejściu), W zalicytuje Staymana. Teraz pewnie część graczy N wejdzie 2♦. Jak ma zachować się E? Większość pewnie zgodnie z zasadą „jak partner pyta, ja odpowiadam” – 2♥. „Puszczenie” 2♦ do partnera z nadzieją, że znajdzie on na karną kontrę, gdy ma się w kolorze wejścia K97 jest raczej myśleniem życzeniowym. Po 2♥ W zapyta pewnie o zatrzymanie przez 3♦ i licytacja zakończy się na 3BA:

3♦ – wywiad bezatutowy.

Po ataku w karo N powinien podłożyć dziesiątkę, aby zmaksymalizować szanse na zachowanie komunikacji z partnerem. E powinien przepuścić i zabić królem następne karo, zagrane przez N. Z wistu będzie widać, że S ma trzy karty w karach. Teraz rozgrywający powinien sprawdzić raz kiery z góry (to nie może nic kosztować), i gdy okaże się, że N ma renons w tym kolorze (co ma on dołożyć? Pewnie pika), musi liczyć na to, że impasy w czarnych kolorach wychodzą. Zagranego teraz waleta pik S pobije królem i rozgrywający, po wzięciu na asa w stole zagra damą trefl na impas. N oczywiście nie powinien bić ani damy, ani zagranego następnie waleta. Rozgrywający powinien teraz przejść do ręki dziesiątką pik, ewentualnie odegrać drugiego kiera (N może już zrzucić kolejnego pika) i wpuścić do ręki gracza N karem (ze stołu kier), a ten, po odebraniu dwóch kar (ze stołu piki) będzie musiał zagrać spod króla trefl, co da rozgrywającemu brakującą lewę.

Z karty S można wyjść w karo także i bez interwencji partnera. Wydaje się, że po standardowej licytacji:

wiedząc, że w ręce są 4 kiery, w stole 4 piki, a partner nie ma dobrych trefli (miał szansę skontrować 2♣) wist w karo się narzuca.