Rozdanie 4.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ A K 10 9 8 ♥ Q 6 2 ♦ 9 4 ♣ 10 9 5
♠ 5 3 ♥ K J 9 8 4 ♦ A J 10 6 5 ♣ 4		♠ Q J 6 2 ♥ 10 7 ♦ K Q 8 ♣ A Q 8 7
	♠ 7 4 ♥ A 5 3 ♦ 7 3 2 ♣ K J 6 3 2

W tym rozdaniu gracze W będą otwierać podlimitową dwukolorówką. Obecnie standardem jest 2♥ („kiery i inny”, u niektórych „kiery i młodszy”). N, mimo dobrej piątki pikowej ma za mało na wejście 2♠. Co ma zalicytować E? 14 PC bez fitu kier, z których połowa jest w damach i waletach, to za mało na przesądzenie końcówki. U tych, u których 2♥ może zawierać piki, trzeba wybrać odzywkę, która pozwoli zagrać końcówkę w przypadku obu starszych u otwierającego, a częściówkę przy kierach z młodszym. Po machinalnym 2♠ – „do koloru” – grozi pas z pikami, dlatego należy zalicytować 3♣ – także „do koloru”, ale ze starszymi otwierający zalicytuje 3♥ i wtedy zalicytujemy końcówkę w piki. Licytacja powinna zgasnąć na 3♦:

3♣ – „do koloru partnera”.

Na ten kontrakt w zależności od trafienia kiera, bierze się 9 bądź 10 lew, ale rozgrywka na impas damy daje większe szanse, wiec zapewne będą przeważać zapisy 110.

Zwróćmy uwagę, że optymiści, którzy z kartą E powiedzą 3BA, nawet po sprzyjającym ataku w trefle i trafieniu kiera, mają tylko 8 lew.

Tam, gdzie W otworzą 2♦ Wilkosza, E ma trudniejszą licytację – „do koloru” są tylko odzywki 2♥ i 2♠, więc należy wybrać 2♥, zachowując szansę, że partner ma piki z młodszym. Na tym licytacja pewnie zgaśnie.

2♦ – podlimitowa dwukolorówka, co najmniej 5-5 z jedną lub dwiema starszymi piątkami;

2♥ – do koloru partnera.

Będą pewnie tacy gracze N którzy zdecydują się ożywić 2♠, co może być kosztowne (zwłaszcza, jeżeli W zdoła przebić dwa razy trefla…)