Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

Rozdanie 22 Rozd. E, po partii: EW	♠ AT832 ♥ Q2 ♦ A7 ♣ AQ76
♠ K954 ♥ JT63 ♦ 64 ♣ J53		♠ Q7 ♥ AK84 ♦ K93 ♣ K942
	♠ J6 ♥ 975 ♦ QJT852 ♣ T8

¹ powiedzmy, że jest kontra dwukolorowa: 5♥/♠–4⁺♣/♦

² do koloru partnera

³ 5♠–4⁺♣

⁴ nawet gdyby graczE miał teraz w swoim arsenale kontrę karną, raczej by jej nie użył, zwłaszcza w aktualnych założeniach

Gdyby 1BA(E) obiegło, gracz S zaatakowałby ♦D, a N zabiłby ją ♦A i powtórzył karem. Rozkłady są jednak bardzo dla strony WE przychylne, przeto rozgrywajacy miałby duże szanse na wzięcie ośmiu lew: karowej, czterech kierowych, pikowej oraz dwóch treflowych. W tym ostatnim kolorze zagrałby bowiem blotkę do waleta, potem blotkę do króla, a w końcu blotkę do dziewiątki. Można wręcz powiedzieć, iż byłby to dobry technicznie samograj.

Na WE jeszcze lepiej gra sie rzecz jasna w uzgodnione, rozłożone 4–4 kiery, kiedy to do oddania są tylko karo, pik oraz dwa trefle. W jest jednak za słaby na zadanie staymana, kiedy zaś N ożywi na ostatniej ręce licytację – taką czy inną zapowiedzią konwencyjną – dojdzie ostatecznie do kontraktu 2♠(N). Także w tym wypadku W nie będzie bowiem raczej licytował.

Oczywiście, najlepiej by było – gdyby tylko się dało – te 2♠(N) karnie skontrować. Niezbyt wyszukana, ale staranna obrona doprowadziłaby bowiem do położenia tej gry bez dwóch, z kontrą za 300. Wystarczyłoby, aby broniący nie pozwolili rozgrywającemu na przebicie na stole trefla. W najbardziej popularnym wariancie rozwoju wydarzeń gracze WE wzięliby wówczas dwa piki, dwa kiery, jedno karo oraz dwa trefle. Skontrowane 2♠(N) nie będzie jednak łatwe.

Protokół rozdania wypełnią więc przede wszystkim niewysokie wpisy po stronie WE: 50, 90, 100 i 120, rzadko 140 oraz 300.

Minimaks teoretyczny: 3♥(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(WE);

♦ – 8 (N!);

♥ – 9 (WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 8 (WE).