Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ A643 ♥ Q874 ♦ J ♣ Q654
♠ J85 ♥ 93 ♦ KQ76532 ♣ 2		♠ Q972 ♥ JT ♦ A94 ♣ AKT3
	♠ KT ♥ AK652 ♦ T8 ♣ J987

Nasz System:

¹ 2♦ forsowałyby

² karta bliska drury, jednak odrobinę na zastosowanie tej konwencji za słaba

³ z czterema atutami i singlem karowym N musi się przepchnąć na 3♥

Wspólny Język:

¹ naturalne, nieforsujące

² inwit z fitem kierowym i krótkością karową

³ partner jest po pasie, przeto o prawidłowej końcówce nie ma raczej mowy

Już samym graczom NS trudno byłoby tu zatrzymać się w 2♥, a gdy przeciwnicy włączą się do licytacji karami, okaże się to jeszcze trudniejsze, w zasadzie niewykonalne. Na ogromnej większości stołów turnieju zostaną oni więc przeciągnięci na 3♥ i dopiero te staną się kontraktem ostatecznym. Jego rezultat znajdzie się w rękach gracza W, będzie bowiem zależał wyłącznie od pierwszego wistu. Po wyjściu w singla treflowego E ściągnie ♣K A, pośle do przebitki ♣3, zostanie dopuszczony ♦A i da partnerowi przebić jeszcze jednego trefla. Bez jednej, 100 dla WE. I tak właśnie rozdanie to zostanie rozegrane na większości stołów.

Rozgrywający uratuje się tylko wówczas, gdy W spróbuje na pierwszym wiście ♦K (inne wisty nie wchodzą przecież w rachubę). Nawet jeśli w drugiej lewie szybko poprawi się na ♣2, zdobędzie już tylko jedną przebitkę i kontrakt 3♥(S) zostanie zrealizowany.

Wpadkowe setki na WE powinny zatem zdecydowanie zdominować turniejowy protokół tego rozdania; oczywiście wpisy w wysokości 140 dla NS też się w nim jednak od czasu do czasu pojawią.

Minimaks teoretyczny: 2♥(NS), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 8 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 6 (WE).