Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

	♠ 986 ♥ J105 ♦ AK65 ♣ AKJ
♠ A753 ♥ AK32 ♦ J1084 ♣ 9		♠ K ♥ 874 ♦ 73 ♣ Q1087543
	♠ QJ1042 ♥ Q96 ♦ Q92 ♣ 62

¹ naturalne, 15–18 PC

² naturalne (jeśli pozwala na to system, istnieje bowiem na przykład konwencja, według której takie wejście wskazuje kolory starsze!)

³ naturalne, nieforsujące

albo:

¹ naturalne, 15–18 PC

² naturalne (jeśli pozwala na to system, istnieje bowiem na przykład konwencja, według której takie wejście wskazuje kolory starsze!)

³ naturalne, nieforsujące

Najczęściej licytacja wygaśnie w kontrakcie 2♠(S) i obrońca W ściągnie w pierwszej lewie ♥K (by poinformować partnera, że w drugiej może wyjść/wyjdzie w singla), a w drugiej wyjdzie w singla treflowego. Broniący wezmą zatem dwa kiery, dwa honory atutowe oraz treflową przebitkę, czyli ograniczą rozgrywającego do zawsze mu należnych ośmiu wziątek. Aby jednak cel ten bezwzględnie osiągnąć, W będzie musiał wyjść w trefla najpóźniej w lewie trzeciej, po odebraniu ♥A K…

Inna możliwa sekwencja wydarzeń to powtórzenie przez zawodnika E trefli na szczeblu trzech. Zapowiedź ta zostanie bez wątpienia przez gracza N mocno propozycyjnie skontrowana, a jego partner nie będzie miał żadnych powodów, aby kontrę tę uchylać. Przeciwko 3♣(E) z kontrą S zaatakuje ♠D, nawet jeśli po takim wstępie rozgrywający wyrzuci na ♠A z ręki karo, to w zamian będzie musiał oddać kiera; tak czy owak, wpadnie więc bez jednej, za 100. Broniący wezmą bowiem trzy lewy atutowe i karową oraz albo jeszcze jedno karo, albo właśnie kiera. Obrona wychodzących na stronie NS 2♠, wartych 110 punktów, będzie zatem – w turnieju na maksy – jak najbardziej opłacalna.

Podstawowym wpisem w turniejowy protokół tego rozdania będzie jednak niewątpliwie 110 punktów dla NS, setki dla tej strony pojawią się w nim niezbyt często.

Minimaks teoretyczny: 3♣(WE) z kontrą, 8 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 6 (NS);

♥ – 6 (NS, WE!);

♠ – 8 (NS);

BA – 8 (NS).