Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

	♠ J65 ♥ 10875 ♦ J103 ♣ 654
♠ A987 ♥ QJ6 ♦ K942 ♣ Q10		♠ Q4 ♥ AK93 ♦ 65 ♣ A9873
	♠ K1032 ♥ 42 ♦ AQ87 ♣ KJ2

Nasz System:

¹ ze względu na tylko dubletona w kierach nie można dać kontry wywoławczej

² tylko 12 PC, ale sporo wysokich blotek, wrzucenie dogranej jest więc w pełni uzasadnione

Wspólny Język:

¹ precision

² pytanie

³ 5⁺♣–4♥

⁴ uwagi jak wyżej, ponadto W jest świadom obecności w ręce partnera longera treflowego

Duża większość par WE dojdzie w tym rozdaniu do kontraktu firmowego. Przeciwko 3BA(E) – po sekwencji według Naszego Systemu – obrońca S wyjdzie albo pasywnie w kiera, albo bardzo aktywnie w karo, natomiast przeciwko 3BA(W) – po sekwencji według Wspólnego Języka – N zaatakuje bez wątpienia ♦W. Tak czy owak, problem sprowadzi się do rozegrania trefli – jeśli rozgrywający rozpocznie ten kolor blotką z ręki E, łatwo zrobi swoje [a w przypadku kontraktu 3BA(E) po ataku kierowym – weźmie nawet nadróbkę], jeśli natomiast przyjdzie mu do głowy puścić ♣D, a następnie ♣10 wkoło, zazna goryczy porażki. A przyjdzie mu to do głowy istotnie łatwo, jest to bowiem optymalne rozwiązanie tak rozłożonego koloru, szczególnie że do zrealizowania gry często wystarczą rozgrywającemu tylko trzy wziątki treflowe (ponadto weźmie bowiem cztery kiery, pika oraz karo, tak jak w rozdaniu autentycznym). Poza tym takie rozwiązanie trefli – ♣D, a potem ♣10 wkoło – jest tu również znacznie wygodniejsze ze względów komunikacyjnych. Nie wolno jednak zapominać przy tym o problemie, przed jakim stanie rozgrywający, gdy puszczona wkoło ♣D weźmie pierwszą lewę w tym kolorze. Otóż przy ♣K W x x u e-N-a należałoby w drugiej rundzie koloru puścić też wkoło dziesiątkę, podczas gdy przy ♣K x x x u e-N-a i ♣W x u e-S-a optymalne bedzie pobicie drugiej rundy trefli asem.

Załóżmy zatem, iż przeciwko 3BA(E) obrońca S wyjdzie pasywnie w kiera, a rozgrywający weźmie tę lewę ♥D na stole i puści wkoło tamtejszą ♣D. S pobije ją ♣K – aby jednak grę położyć, będzie musiał koniecznie zagrać blotką karo. Potem dostanie się do ręki na ♣W i broniący ściągną trzy lewy karowe. Po każdej innej kontynuacji ze strony e-S-a rozgrywający zdąży wyrobić sobie do końca trefle i już będzie miał swoje.

Na marginesie – gdyby rozgrywający zdecydował się na drugie – z teoretycznego punktu widzenia gorsze – rozwiązanie trefli, tj. w pierwszej lewie wyszedłby z ręki E blotką – to po dodaniu przez S bloki powinien zadysponować z ręki W damę (!). Odniesie bowiem wówczas sukces (tj. wyrobi sobie kolor ze stratą tylko jednej wziątki) nie tylko przy podziale trefli 3–3 z królem u S, ale też przy rozkładzie tego koloru 4–2 z drugim waletem w ręce dowolnego z broniących i z drugim królem u S (oraz przy singlowym walecie gdziekolwiek).

Podsumowując, kontrakty firmowe powinny być dużo częściej przegrywane aniżeli realizowane [szczególnie 3BA(W) – po wiście ♦W]. Z drugiej strony, nie każdy gracz S – po zabiciu w pierwszej rundzie trefli damy królem – znajdzie jedyne wówczas kładące wyjście w karo, stąd trochę wygranych gier firmowych także się znajdzie…

Minimaks teoretyczny: 3BA(WE), 9 lew; 400 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 8 (E!);

♥ – 9 (WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 9 (WE).