Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

	♠ 109763 ♥ 62 ♦ AK10 ♣ A105
♠ AJ8 ♥ K984 ♦ QJ96 ♣ K9		♠ KQ ♥ J53 ♦ 3 ♣ QJ87642
	♠ 542 ♥ AQ107 ♦ 8754 ♣ 3

Nasz System:

¹ naturalne, forsing na jedno okrążenie

² nadwyżka honorowa, drugi starszy honor w kolorze partnera oraz solidna zatrzymania we wszystkich kolorach bocznych, w tym licytowanych przez przeciwników pikach – wszystko to przemawia za wrzuceniem popartyjnej (choć to tylko turniej na maksy, a nie mecz brydżowy) końcówki

albo:

¹ naturalne, forsing na jedno okrążenie

² nadwyżka honorowa, zatrzymanie pikowe

³ w ramach uprzedniego forsingu karta stosunkowo słaba

⁴ przede wszystkim konsekwencja!

Wspólny Język:

¹ naturalne, 5⁺♣, nieforsujące; paradoksalnie: karta ta spełnia wymogi stawiane tej zapowiedzi zarówno w Naszym Systemie, jak i we Wspólnym Języku

² nadwyżka, inwit do dogranej

³ w ramach uprzedniej zapowiedzi nieforsującej karta jest nadwyżkowa

Wreszcie:

Nasz System:

¹ nie obraziłbym się ani trochę, gdyby mój partner zaczął z tą kartą od takiego właśnie otwarcia

² transfer na trefle

³ beznadwyżkowe przyjęcie transferu partnera

⁴ krótkość karowa, rzecz jasna forsing do końcówki

Wspólny Język:

¹ nie obraziłbym się ani trochę, gdyby mój partner zaczął z tą kartą od takiego właśnie otwarcia

² transfer na trefle, inwit do końcówki w składzie zrównoważonym bez starszej czwórki

³ minimum otwarcia

⁴ krótkość karowa, rzecz jasna przesądzenie dogranej

Większość par WE, biorących udział w grudniowym turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010, zagra w tym rozdaniu podlimitową końcówkę w bez atu, niektóre tylko zatrzymają się w częściówce treflowej. Ta ostatnia jest kontraktem jak najbardziej prawidłowym i zostanie zrealizowana (3♣) z nadróbką, rozgrywający odda bowiem jedynie karo, trefla i kiera. Kontrakt 3BA, w naturalny sposób ustawiony z ręki W, powinien natomiast zostać położony, nawet po ataku pikowym (mimo że rozgrywający posiada w tym kolorze aż trzy pewne zatrzymania). W utrzyma się bowiem w pierwszej lewie ♠K na stole i zagra w trefle. N musi koniecznie przepuścić pierwszą lewę w tym kolorze, drugiego trefla wolno już mu jednak będzie zabić asem i… I powtórzy pikiem, choć przedtem wolno mu będzie ściągnąć jeden honor karowy. Dojdzie wówczas do zabawnej, choć nie z punktu widzenia rozgrywającego, sytuacji – otóż ten ostatni będzie wprawdzie dysponował dziewięcioma wziątkami – sześcioma treflowymi i trzema pikowymi – tyle że w żaden sposób nie zdoła ich odegrać. Po utrzymaniu się bowiem drugim pikiem w dziadku – jeśli ściągnie sześć trefli to ustawi swą rękę w przymusie. Przed zagraniem przredostatniego trefla sytuacja będzie wyglądała na przykład tak…

	♠ 10 9 ♥ 6 ♦ K 10 ♣ –
♠ A ♥ K 9 ♦ D W ♣ –		♠ – ♥ W 5 3 ♦ – ♣ 7 6
	♠ – ♥ A D 10 ♦ 8 7 ♣ –

Teraz na ♣7 (czyli przedostatniego trefla) S zrzuci karo albo ♥10, W zaś nie będzie dysponował wygodną wyrzutką – po prostu będzie musiał pozbyć się jednego ze swoich zatrzymań. Najczęściej broniący odbiorą więc dwa kara i kiera albo dwa kiery i karo (a już wcześniej N wziął ♣A oraz ♦A). Możliwe też będą inne szczegółowe warianty rozwoju wydarzeń, po uważnej grze obrońców – rozgrywający z żadnego z nich nie wyjdzie jednak obronną ręką.

Zatem turniejowe protokoły tego interesującego rozdania zdominują wpisy w wysokości 100 punktów dla strony NS, znajdą się w nim też – na pewno w mniejszej liczbie stotrzydziestki po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 4♣(WE), 10 lew; 130 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 8 (S!);

♥ – 7 (WE);

♠ – 8 (NS);

BA – 8 (W!).