Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

	♠ 10763 ♥ 742 ♦ 10942 ♣ A10
♠ 842 ♥ AKJ5 ♦ 5 ♣ QJ643		♠ AKQ9 ♥ 863 ♦ 8 ♣ K9852
	♠ J5 ♥ Q109 ♦ AKQJ763 ♣ 7

¹ pełny młodszy siedmiokart, brak bocznego asa czy króla

² do koloru partnera

³ kontra wywoławcza

Skoro przeciwnicy nas blokują, to widocznie mają ku temu powody – tą dewizą powinien się kierować gracz E i 4♦ e-N-a wywoławczo skontrować (!). Jego partner zapowie wówczas rzecz jasna 4♥, a te okażą się kontraktem nieprzegrywalnym. Trzecia dama atu siedzi bowiem w saku, zatem wszystko, co mogą tu zrobić broniący, to odebrać karo i ♣A oraz zrobić treflową przebitkę. S zabije bowiem karowy wist partnera – najlepiej asem – i odwróci w trefla. A N pobije tę lewę ♣A i powtórzy treflem – do przebitki. Będzie bowiem absolutnie pewny, iż partner zagrał w singletona – przecież zabił pierwszą lewę ♦A, a ma też w tym kolorze wszystkie niższe figury. Po tej przebitce rozgrywający będzie nawet mógł zagrać kiery z góry – nic już nie odbierze mu zwycięstwa.

W związku z tym, co stać się może, zawodnik N postąpiłby zapewne lepiej (czujniej!), pasując na 3BA partnera. Najprawdopodobniej także E wówczas spasowałby, po czym gra zostałaby położona tylko bez czterech, za 200. Przeciwko 3BA(S) W zaatakowałby bowiem ♥A, a w drugiej lewie wyszedłby w pika. A jego partner zgrałby ♠D K i powróciłby do kierów. Po ściągnięciu trzech lew w tym kolorze W podegrałby dziadkową ♠10, skutkiem czego broniący wzięli tez cztery piki. I tak jednak zapisaliby sobie tylko 200 punktów, czyli ponad dwukrotnie mniej aniżeli za bezproblemowe 4♥, do których bardzo często dojdzie, jeśli N – zamiast spasować na 3BA – „naukowo” odejdzie na 4♦…

Na WE wychodzi też bezproblemowo – tj. na udanym impasie przeciwko ♥D – końcówka w trefle.

Minimaks teoretyczny: 4♥(WE), 10 lew albo 4♠(WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (WE);

♦ – 8 (NS);

♥ – 10 (WE);

♠ – 10 (WE);

BA – 5 (NS, WE!).