Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ J 5 4 ♥ Q 7 ♦ A J 7 3 ♣ J 8 3 2
♠ Q 6 2 ♥ K J ♦ 9 6 2 ♣ K 10 7 6 5		♠ K 9 ♥ A 9 6 2 ♦ K 8 5 4 ♣ A Q 9
	♠ A 10 8 7 3 ♥ 10 8 5 4 3 ♦ Q 10 ♣ 4

albo:

¹wskazanie kolorów starszych

Przed partią S może jak najbardziej na takie wejście sobie pozwolić. Można je potraktować jako coś w rodzaju tzw. wyprzedzającego wznowienia; jeśli bowiem nawetN jest dosyć silny, ale ma skład zrównoważony – gdy dobiegnie doń 1BA, spasuje. Tymczasem na linii NS może być dobra gra w któryś z kolorów starszych. W tym wypadku także jednak po 2♣ e-S-a gracz W wrzuci 3BA.

Jeżeli przeciwko tej grze S zaatakuje kierem, rozgrywający bezwarunkowo wpadnie, nawet gdyby poruszał się w widne karty. Także jednak gdy gracz S odda – z jego punktu widzenia dużo bardziej perspektywiczny – wist pikowy, w zakryte karty E na pewnie nie znajdzie zwycięskiej rozgrywki (tym bardziej że będzie pewien, że impas ♥W uda się), przynajmniej bez poważnej pomocy ze strony przeciwników. Zabije bowiem ♠W królem i zagra w trefle. Cztery razy, a z ręki pozbędzie się – optymalnie – kiera (nie kara!). Aby położyć grę, S będzie musiał zrzucać bardzo starannie, a mianowicie pozbyć się dwóch kierów i jednego kara (!). Jeżeli bowiem pozbędzie się pika, rozgrywający będzie już w stanie wziąć jeszcze nie tylko pika (po utrzymaniu się ♣W N powtórzy zapewne pikiem, gdyby jednak wyszedł w karo,E wstawi z ręki ♦K), ale i dziewiątą wziątkę na ♦K w ręce. Niektóre kontrakty 3BA(E) zostaną więc na pewno zrealizowane (po pikowym, po kierowym będzie to w zasadzie niemożliwe). W protokole rozdania znajdą się więc wpadkowe 50, a pewnie i 100 na linii NS, ale też – choć dużo rzadziej – 400 po stronie WE.

Minimaks teoretyczny:2BA(WE), 8 lew; 120 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ –  8 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 8 (WE).