Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 16 Rozd. W, po partii: EW	♠ 7 5 ♥ 8 6 ♦ K 9 8 7 5 4 3 ♣ J 3
♠ A 9 2 ♥ Q 10 9 7 ♦ Q J 2 ♣ 10 9 2		♠ Q J 10 4 3 ♥ 4 2 ♦ ♣ A Q 7 6 5 4
	♠ K 8 6 ♥ A K J 5 3 ♦ A 10 6 ♣ K 8

¹oczywiście nie u wszystkich par można dać takie otwarcie z tak słabą honorowo ręką, niejedna może sobie jednak na taki krok pozwolić (na pewno jednak nie te, które w rozdaniu 5. otworzą z ręką E 3♥, chyba że stosują tzw. bloki losowe)

²duża dwukolorówka trefle i starszy

³S jest zdecydowanie najsilniejszy z wszystkich graczy, skoro jednak partner może być aż tak słaby jak w autentycznym rozdaniu, z pozycji e-S-a nie widać żadnej końcówki

⁴pytanie o starszy kolor partnera

⁵trefle i piki

⁶S jest zbyt silny, by zdecydować się na zgłoszenie obronnych 5♦, co najwyżej da kontrę…

Po 4♣ gracza E S może też jednak zgłosić 4♦, z teoretycznego punktu widzenia nie będzie to jednak dla partnera zachęta, aby poszedł w obronne 5♦, wręcz przeciwnie. Najczęściej skończy się więc na kontrakcie 4♠(E) – jeśli nawet S powie 4♦, to W zgłosi 4♥ – do koloru partnera, a ten ostatni przeniesie na 4♠. Niejeden gracz S te 4♠ karnie skontruje…

Przeciwko 4♠(E) S zaatakuje ♥A, a potem odbierze też ♥K i zagra w karo. Tę ostatnią lewę rozgrywający przebije, wyimpasuje ♠K i podegra ze stołu trefle. Przedtem może też pociągnąć ♣A z góry, choć S raczej nie powinien mieć w tym kolorze singlowego króla. Kontrakt zostanie zatem zrealizowany, skutkiem czego w protokole rozdania pojawią się liczne wpisy w wysokości 620, a także 790 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 5♦(NS) z kontrą, 9 lew; 300 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 9 (NS);

h – 6 (NS,WE!);

♠ – 10(WE);

BA – 5 (NS, WE!).