Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 26 Rozd. E, po partii: obie	♠ 4 ♥ 7 5 4 2 ♦ K 9 5 4 ♣ A Q 9 5
♠ A K Q 8 5 ♥ J 8 ♦ 6 3 ♣ 7 6 4 2		♠ J 10 9 7 6 ♥ Q 10 3 ♦ A Q J ♣ 10 3
	♠ 3 2 ♥ A K 9 6 ♦ 10 8 7 2 ♣ K J 8

¹karta nieco zbyt słaba na drugoręczne otwarcie

²na trzeciej ręce działanie obowiązkowe

³drury

⁴rebid najsłabszy z możliwych

⁵także dlatego, iż z pięciokartowym fitem E boi się wznowienia ze strony przeciwników

albo:

¹karta nieco zbyt słaba na drugoręczne otwarcie

²na trzeciej ręce działanie obowiązkowe

³drury

⁴rebid najsłabszy z możliwych

⁵możliwość grania w dwa lub nawet trzy kolory (tzw. scrambling two no trump)

⁶można było zrobić to już w poprzednim okrążeniu

albo:

¹kontra sputnik

²powiedzmy, że jest to solidne podniesienie do 3♠

albo:

¹kontra sputnik

²powiedzmy, że jest to solidne podniesienie do 3♠

³w zasadzie dopuszczalne, choć tu, gdy S ma minimalne otwarcie i znajduje się po partii…

Zarówno po trzecioręcznym otwarciu W 1♠, czy jego wejściu po otwarciu licytacji przez e-S-a, gracz E powinien licytować rozważnie, biorąc pod uwagę właśnie to, iż partner znajdował się na trzeciej ręce. Pozwoli to graczom WE w miarę dokładnie zbilansować swe ręce i zatrzymać się na szczeblu 3♠. Tak samo powinno się zakończyć to rozdanie w przypadku, gdy gracz S otworzy licytację na drugiej ręce.

Przeciwko pikowej grze W obrońca N zaatakuje najprawdopodobniej kierem, tak czy owak, obrońcy nie powinni mieć żadnych problemów z odebraniem czterech należnych im w tym rozdaniu wziątek: dwóch kierowych i dwóch treflowych. Standardowym wpisem w protokole tego rozdania winno zatem być minimaksowe 140 dla WE.

Minimaks teoretyczny:  3♠(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 8 (NS);

♥ – 8 (NS);

♠ – 9 (WE);      

BA – 7 (WE).