Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 9 Rozd. N, po partii: EW	♠ A 9 7 5 ♥ K 9 5 ♦ Q 7 4 ♣ J 6 5
♠ K 8 3 ♥ Q J 10 7 2 ♦ A K 3 2 ♣ 4		♠ J 6 2 ♥ A 8 4 ♦ 10 9 8 ♣ 9 7 3 2
	♠ Q 10 4 ♥ 6 3 ♦ J 6 5 ♣ A K Q 10 8

¹słaba karta i układ 4333, bezpośrednie podniesienie do 2♥ nie byłoby więc sensowne

²rebid ten opisuje jedynie typ ręki otwierającego (12–14 w składzie zrównoważonym), nie przyrzeka natomiast zatrzymania w kolorze przeciwnika; podczas bowiem gdy w Naszym Systemie można by jeszcze powiedzieć w zamian 2♣, to we Wspólnym Języku byłyby one naturalnym forsingiem na jedno okrążenie, przyrzekającym też (15)16⁺ PC

     Zażarta batalia częściówkowa na niskim szczeblu. Oczywiście W powinien pokazać swój drugi kolor, co doprowadzi jego stronę do łatwo wychodzących 2♥ (pięć kierów oraz trzy kara). Także gracz S ma jednak kartę całkiem, całkiem, nie powinien przeto puścić do gry 2♥, tylko przepchnąć się na najprawdopodobniej tylko siedmioatutowe 2♠ i dać szansę partnerowi, by ten wykazał się w rozgrywce. To wszakże nie powinno mu się udać, przeciwnicy mają bowiem do wzięcia dwa kara, dwa kiery oraz dwa piki, jednego w formie zrobionej przez W przebitki treflowej. Co gorsza, gdy obrońcy zagrają nie za późno w trefla, rozgrywający będzie się musiał dobrze uwijać, aby wybronić się tylko bez jednej. Na przykład gdy W zabije pierwszą lewę ♦K i od razu odwróci w singla treflowego, trzeba będzie rozpocząć kolor pikowy damą z dziadka, inaczej W weźmie i ♠K, i przebitkę treflową.

W protokole rozdania powinny przeto dominować niewysokie wpisy po stronie WE – 110 oraz 50, a pewnie i 100.

Minimaks teoretyczny: 2♠(NS) z kontrą, 7 lew albo 3♣(NS) z kontrą, 8 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 8 (WE);

♥ – 8(WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 6(NS,WE!).